Ahirzamanın dağlar büyüklüğündeki hadisatı ve deryalar kadar tehlikeleri içerisinde mü’min, muvahhid ve ehl-i iman olmak… Mukabili bir fikir içerisinde yöne dağlar ve denizler kadar bir imanı mukteza etmektedir.
İman ama nasıl iman? Samimi, muhabbetdarane, fedakârane, birlik ve beraberlik içerisinde yaşanılabilen, gösterilebilen muhkem bir iman…
Vazifelerini yapan, bir işleri kotarmaya çalışan, koşup koşturan, coşup coşturana bu hizmet-i imaniye ve Kur’ân’iye dairesinde daima nefis, şeytan ve insi şeytanlar musallat olur… İmtihan olur… hem de şedit olur…
Zahmetsiz rahmetler; tekvinî kanunlara zıt görünmektedir… Hem iman, Kur’an, İslamiyet konularında; hizmet ve çalışmada iddialı olacaksınız… hem de rahat ve gafleti beraber mütalâa edeceksiniz. Bu ise Cenab-ı Hakkın rahmeti, bereketi ve ihsanı tecellilerine zıt görünmektedir.
Kendi açımızdan, zaviyemizden baktığımız zaman; haklı olabiliriz… Hak’kı en parlak gösterebiliriz… çok dikkatli olabiliriz… çok bilgili olabiliriz… çok hizmet etmiş olabiliriz… çok da tecrübeli olabiliriz… Titiz de olabiliriz… Kendimize has hassasiyetlerin sıkıntıların sahibi de olabiliriz… Fakat ne olur ve nasıl olursa kolalım; evvela hizmet-i Kur’ân’iye ve imaniyede hademeyiz, hizmetçiyiz… Ve hizmet ne gerektiriyorsa onu yerine getirmek zorundayız. Bediüzzaman, Risale-i Nur ve hizmet düsturları…
Ehl-i dalaletin, ehl-i ilhadın, ehl-i küfrün, ehl-i sefahatin ve gafletin savletlerini, hücumlarını, inkârlarını, dayatmalarını halledip, karşı koyup, cevap verip galip ve muzaffer olduktan sonra; az bir sıkıntıdan, ruh darlığından, küçük zahmetlerden, basit ve şahsi taraftarlıklardan, minnacık sarsıntılardan ve yabaniliklerden: Hizmet-i imaniye ve Kur’aniye vazifelerinden geri kalmak, birbirine adavetkârane hasımlık yapmak ve kudsi iştigalleri tatile uğratmak büyük zararadır, büyük mesuliyettir ve büyük hatadır.
Hakiki fedakârlar birbirine küsmeye değil, belki tevazu ve mahviyetle, muhabbetle birbirine kuvvet vermeye ve birbirinin yardımına koşmaya, samimiyetini ve ihlasını kavileştirmeye muhtaçtırlar ve yapmak, yerine getirmelidirler de…
Feraset, şuur ve imani şuur bu anlarda, bu vazifelerde ve bu günlerde olmalıdır.
Zarar ve mesuliyet hallerinden ziyade, tamir ve hizmet ferahlığına çalışmak ve taraftar olmak elzemdir.
Gerektiğinde birbirlerine hizmet-i Kur’ân’iye ve imaniye için canlarını ve ruhlarını feda edenlere de zaten bu yakışır.