Bir kul olduğunun idrakine varan kişi, ibadetinin ve ubudiyetinin sayesinde ne Rabbine, ne kendisine ve ne de başkalarına karşı hata yapmaz ve yapamaz veya yapsa da çabuk farkına varabilir ve tövbesini, istiğfarını, özrünü kısa zamanda beyan eder…

İnsanî bir özellik de güzel, faydalı ve ahlâkî boyutları olan huylara sahip olabilmektir… Hep özellikle kendimize sakladığımız genel insanî özellikleri; sevmeyi, hoş görmeyi, iltifat etmeyi, fedakârlığı, empatiyi, sabır ve takdiri biraz da başkalarına dağıtabilmeli ve paylaşabilmeliyiz…

İnsanî değer özelliklerimizden birisi de yaşadığımız toplum varlığı, aile hayatımız, çocuklarımız ve yakınlarımızın mevcudiyetinin bilinmesi ve bütün bu birlikteliklerin hakkının verilmesi olmalıdır… Toplum içerisinde paylaşmayı bilen; aile hayatını kudsî bir tahassüngâh olarak düşünüp sığınan ve sahip çıkabilen; çocuklarını kudsî birer emanet ve yetiştirilmelerini en önemli bir vazife olarak kabul eden ve yakınlarının, akrabalarının yakın çevresinin varlığından memnuniyet duyabilen insanlar olabilmeliyiz…

İnsan bu ya, sıkıntılar, zahmetler, müşkülâtlar, belâlar ve musîbetlerin muhatabı olabilir… Böyle durumlarda teenni ile hareket etmek; sabır göstermek; anlayışla karşılamak; bunların nereden geldiğini bilerek isyan ve itaatsizlikle mukabele etmemek, çilelerin, imtihanların biz insanlar için olduğunu kabul ederek; ferahlıkların, sevinçlerin, güzelliklerin, iyiliklerin ve huzurun, saadetin bunlardan hemen sonra geldiğini daima düşünen insanlar olarak akıldan çıkarmamak…

Ve insan bilmeli ki; fıtrî vazifemiz ve insaniyetimiz daima insan gibi hareket etmemezi iktiza eder… Hayvanî hareketleri ve işleri herkes kolayca ve düşünmeden yapabildiği gibi; her işi, her hareketi, her tavr-ı insanîyi her zaman ve sıklıkla noksan, eksik ve yanlış yapmak mümkündür ve gayet de kolaydır hiç de bir zorluğu ve zahmeti de yoktur… 

Önemli olan Allah’ın emrettiği, Resulullahın (asm) hayatında yaşayarak gösterdiği tavır ve huyları elde edebilmek ve bunları yaşayarak önce kendimize gösterebilmektir… İnşaallah…