İlk akla gelen ebeveyn ve yakın çevrenin çocuğu memnun etmesiyle hasıl olacaktır.  Ve  geçerli bir geçinme problemini ebeveynin ve yakın çevrenin muhatabiyeti ile halledilmiş olacaktır.

Anne-baba, ailenin diğer fertleri, yakın akraba ve eğitimin diğer bütün elemanları çocukla iyi geçinmeyi bir barışsever, iyiliksever ve tavizkâr bir atmosferle gerçekleştirmeye çalışabilirler.

Tek taraflı çok masumane olsa da bu barışsever, iyi geçinme seneryoları daima çocuk tarafından ihlâl edilmeye müsaittir ve ileri yaşlarda terk edilemeyecek müsbet-menfi davranışların edinilmesine sebep olur.

O zaman çocuk mu, anne-baba ve eğitimin diğer yakın elemanlarıyla, mesul kişi ve kuruluşlarıyla da mı  barışsever ve iyi geçinmeli midir?

Elbette ki her iki tarafın bakış açılarının bir orta yolu, vasati bir görüşü tesbit edilerek hareket edilebilmelidir.

Ebeveyn tarafı iyi yetişsin diye çırpınıp parelendiği çocuğunun iyiliği için her zaman değil bazen de; akılla, mantıkla, inançla tam ve doğru olarak yapılabilecek çocuk davranışlarını da gözönüne almalı ve tatbikata koyabilmelidir.

Çocuk için esas lâzım olan bilgi ise, iyilikseverliğin, hoşgörünün, güzel hal ve davranışların elde edilebilmesi ve devam ettirilebilmesi ancak; barışseverlik, iyi geçinme ve müsbet muhatap olabilmekle mümkün olabilecektir diye öğretilmelidir.

Evvelâ Allah’a, mukaddesata saygı duyan ve alâkalı her türlü emri bilerek ve isteyerek yerine getirebilen, duygunun üzerine her türlü davranış kabiliyeti; çocuğa barışseverlik ve iyilikseverlik hatta menfaatlerin müsbet davranışları olarak hedeflenmiş bir eğitim faktörü olarak verilebilmelidir.

Geçinmek yalnız çocukla ilgili taraflar arasında değil, herkesle ve her kesimle olacaktır… İnançlara ve düşüncelere saygı duyan; her türlü din, inanç, ırk ve insanlığa karşı hoşgörü ile yaklaşabilen bir fikir ve düşünce olgusunu çocuğumuza muhakkak barışseverlik ve iyi geçinme olarak verilebilmelidir.

Aynı duyguları paylaştığı, aile, eğitim çevresi dışında da karşılıklı olarak yaşadığı memleketi, dünyayı ve ahireti de huzur, barış, sevinç; üzüntü, elem, sıkıntı ve yokluklarıyla iyi geçinmek adına çocuklarımızın karşılayabilmeleri için özel eforlu eğitim programlarını takip edebilmeliyiz.

Kendini bilen, Allah’ını bilen, ailesini bilen ve memleketinin, dünyanın insanlarını bilip tanıyan bir çocuğa en çok lâzım olacak fikir, duygu ve düşünce atmosferi barışsever, iyiliksever bir geçinme olmalıdır.