Sanki insanların hayatlarındaki bütün zamanlar onlara ait değilmiş gibi… Belki de insanlar bütün zamanlarını faydalı ve yararlı kılabilmelidirler… Tamamına muvaffak olamasalar da ekseriyeti için muvaffak olabilmeli; zaman hakimiyetini ellerinde tutarak boş ve malayaniyatta veya zararlı bir şekilde geçmesine mani olabilecek faaliyetlerde bulunabilmelidirler…

Şunları söylesek bizce insanlar için daha faydalı olabilir: Yüreğinizin sesini dinleyin… Allah’ı anlatmayan her şeyden, her faaliyetten uzak durun… zamanın da, sizin de, yaptıklarınızın da hesabını görecek birisinin varlığını unutmayın… Her an değerlidir unutmayın… Yaratıcınızdan ve yarattıklarından şikayet etmeyin… En az sizi sevenler kadar insanları sevin… Hatanın insan olarak sizin de kaderiniz olduğunu unutmayın… Mükemmelliği ve kemali ararken kendinizin başkalarına ayine olduğunuzu akıldan çıkarmayın… Belki bunları yerine getirip, uygulayabildikten sonra kendi kendimize, “kendimize zaman ayırabildik mi?” sorusunu sorabiliriz…

Çevremizden devamlı bir şekilde beklenti için de olmak ve çevreye göre kendimizi ayarlamak handikapından da kurtulabilmeliyiz… Herkeste benim gibi değerlendirmesi hastalığına öncelikle yakalanmamalıyız… Yakalanmışsak bir an evvel kurtulmalıyız… Yoksa kabir kapısı bu ayırımı yapacaktır…

İnsanın kendisini okuması şarttır… Ve insanın iyi gün dostu, kötü gün dostu olamaz… Olsa olsa iyi insan veya iyi olmayan insan ve davranışları olabilir… Bu günlerle de ifade edilir, senelerle de, bir ömürle de… Ölçü; Rabbini bilen ve O’na göre hareket eden; Rabbini bilmeyen ve O’na göre hareket eden insanlar olarak da olabilir… 

Her halimizi, her şeyimizi evvela yaratıcımızla paylaşalım ve son kararımızı kendimiz hakkında bu şekilde verelim… O’nun hakkımızda verdiği hüküm ve kararları da hiç tevilsiz, itirazsız ve yorumsuz bir şekilde kabullenelim, boynumuzu büküp dinleyelim…

Biraz da kendimize zaman ayırabildik mi?