Hizmet adamı; Kur’ân ve Risale-i Nur dairelerinde koşturacak, çalışacak adam... İmanı gibi, önce kendisine de inanmalıdır. Yapacağım, başaracağım, koşacağım, çalışacağım ve yılmayacağım diyebilmelidir. Kendisinin inanmadığı ve ikna olmadığı hiçbir inanç ve imanî mesele kimseye fayda getirmez ve tesirli de olmaz.

Hadimler zekâlarına değil, ihsan, ikram ve inayetin geniş kanatları altındaki geniş ve rahmet dolu açılarına güvenmeli ve böyle bakabilmelidirler.

Bir ömür boyu, hemen her zaman etrafımızdaki insanlara parlamak, onları haşlamak, tenkit etmek ve daima eksikliklerini, noksanlıklarını, açıklarını aramaktansa; kendimizi onların yerine koyabilmeli ve bunu kriter olarak onlara kavl-i leyyin ve mülâyemetle; onları birer Allah’ın kulu olarak görerek davranmaya ve muhatap alabilmeye bakabilmeliyiz. Zaten böyle yapabilirsek insan olmayı başarabilmişiz demektir.

Kudsî hizmetlerde sabırlı olmak. Acele etmemek. Birlikte hareket etmek ve iman, Kur’ân, İslâmiyet hizmetlerinden asla vazgeçmemek, musırrane / ısrarla ve sebatkârane devam edebilmek esas olmalıdır. Bu zaviyeden / bu açıdan hiçbir engele ve maniye karşı boyun eğmemeliyiz.

Bediüzzaman’ın ifadelerinde yer alan; içerisinde bulunduğumuz anı, yaşadığımız zamanı bilerek geçmiş ve geleceğe sabır kuvvetimizi dağıtmadan imanî hizmetlerimizde zayıf düşmeden, devam edebilmeliyiz.

Yol arkadaşlarımıza ümit, şevk, aşk, gayret, sabır, şefkat, merhamet gibi konularda en fazla verebileceğimizi verebilmeliyiz. Ta ki onlardan da bu hizmet-i Kur’âniye ve imaniye için fedakârlık, çalışkanlık ve himmet / gayret bekleyebilelim.

Evet, ihlâsla, Allah rızası için hareket edeceğiz, ama kırıp dökmeden, bölüp parçalamadan, kucaklayarak ve birbirimizi tamamlayarak. Rabbimizin geniş ve sonsuz rahmet dairelerinin içerisinde kalarak, inşallah.