Kim olursa olsun, ne olursa olsun, anlatılan, açıklanan, izahı yapılan bir  düşünceyi, bir fikri anlatanın kıymet-i şahsiyetine bile bakmadan red etmek, kabul etmemek ve bu halini her zaman ve her halükârda, her yerde musırrane devam ettirmek hastalığı, rahatsızlığı, eksikliği marazı...

Bu kimseler pedagojiye inanmazlar… Eğitime güvenmezler... Tecrübeye eyvallah etmezler... İnsanın fizikî anlama kabiliyetine, dayanma gücüne hiç kafa yormazlar… Ancak ve ancak bildiklerini okurlar... Döner döner yine aynı şeyleri okurlar...

Risale-i Nurlar’ın kudsiyetine ve tebliğdeki, irşaddaki mükemmeliyetine inanmayan veya kendisini ikna edip de inandıramayanlar... Risale-i Nurlar’ın kudsî kaynak ve mehazlarına, muhteşem ve mualla anla- tımlarına kanaat etmeyen adamlar... Kendi kendilerine, kendilerini ikna etmek için inatla bildiklerini okuyarak adeta Risale-i Nurlar’ın muazzam ve mübarek ifadelerine karşı başkaldırıyorlar ve isyan ediyorlar...

Kardeşim!.. Mübarek insan!.. Bediüzzaman’dan daha fazla bilmek gibi durumuna düşmek hali illaki lâzım mı? Siz kendi kafa fenerinize göre yaptığınız güya açıklama ve izahlarınızla Risale-i Nurlar’da ifade edilememiş olan anlam ve anlatımları, ifade ve kavramları mı tamamlıyorsunuz? Haddi aşma- ma gibi bir deyim ve ifade var, bundan hiç haberiniz yok mu?

Yani manası yazdırılan; mübarek ve mualla Bediüzzaman’ın kendi yazdığı imanî meseleleri açıklamak, izah etmek ve ilâve misaller vermek ihtiyacı hissetmiyor!.. Böyle bir noksanlığı, eksikliği fark etmiyor… Veya böyle izah ve açıklamaların ihtiyaç olabileceğini, olduğunu anlamıyor... Eline Risale-i Nurlar’ı alan, iki satır okuyor, on beş satır anlatıyor!.. Bediüzzaman bir misal vermiş; ders yapan popülaritesi için ilâve iki üç misal veriyor… Biraz sonra da “zaten Üstad’da, Bediüzzaman’da bu misali vermiş” deniliyor...

Lütfen!.. Yalvararak söylüyorum ve yazıyorum!.. Bediüzzaman’a ilhamen yazdırılmış olan muhteşem Kur’ân tefsirleri Risale-i Nurlar’ın anlatımlarını, izahlarını, ispatlarını aynen müellifi gibi kabul edelim, kanaat edelim… Risale-i Nurlar’ın kudsî, manevî tesiratlı anlatımlarına, izah ve ispatlarına dikkatlerimizi, dinleyerek, okuyarak verelim ve bir adım öteye kendi kendimizi geçmeye zorlamayalım...

Kendini bilmeyen, bilmediğini bilmeyen adamlar seviyesine ve durumuna düşmeden Risale-i Nurlar’ın kudsî anlatımlarının önüne geçerek, set ve perde olarak kendimizi mes’ul duruma düşürmeyelim… Cahilliğimizi ve ukalalığımızı âleme ilân etmeyelim...

Risale-i Nur’un manevî, kudsî, bereketli ve inayetli anlatımları ancak insanların, muhtaç olan gönüllerinde, merak edenlerin kalplerinde yer eder, tesir eder ve ikna eder… Yoksa bizlerin nakıs ve beşeri fikirlerimiz, misallerimiz ve anlatımlarımız değil… Lütfen elimizden geldiği kadar dikkat edelim...