Tek çocuk bile olsa çocuğun terbiyesinde yer alan her türlü eğitim ve öğretimde, çalışmalarda, muhatap olmaklı da muhakkak adaletli olmak, adaletli davranmak şarttır.

Pratikte ve teorikte uygulanacak her türlü davranış ve karakter eğitiminde ölçülü, mizan içinde, ifrat ve tefrite düşmeden hareket etmek, davranmak çocuklarımıza muhatap olacağımız her terbiye unsurunda bizlere esaslı bir dayanak, kaynak ve güç olma noktası olacaktır. Ve çocuklarımıza sözlü veya fiilî muhatap oluşturmamızda bizlere en düşük seviyede veya hiç hata yapmamayı sağlayacaktır.

Ebeveyn, öğretmenler, eğitimin bütün elemanları ve tarafları; hakkı gözetir, çocuğa lâyık olduğu her şeyi hakkıyla ve severek verir, haksızlıktan kaçınır ve her muhatabiyette bulunabilirlerse çocuktan da haklı olarak ve adaletli bir şekilde bunların karşılıklarını ve muhatabiyetlerini alabilirler.

Hakça davranmayı, ölçülü olmayı çocuklarımıza adalet kavramı ve esasları içerisinde kazandırabilir ve uygulatabilirsek işte o zaman adaletli bir terbiye verebilen anne-baba, öğretmen ve diğer eğitim faktörleri çocuklardan da adaletli olmayı, adaletli davranmayı ve adaletle iş görerek; en yakından en uzağa kadar herkese adaletle muhatap olabilmelerini bekleyebilirler.

Çocuklara huy ve davranış kazandırabilmede en uygulamalarında adaletle davranabilirsek; onlardan da insanlarla, çevre ve toplum ilişkilerinde ölçülü, adaletli ve hakça davranmayı bekleyebiliriz.

Bizim ebeveyn ve eğitimin bütün tarafları olarak adaletli olmamız; çocuklarımızın en başta haksızlığa uğradığında kendi hakkını aramasını sağlayacak ve adaleti sadece duygusal ve teorik olarak değil pratik ve uygulanabilir olarak da öğrenip, bilecektir.

İstediğimiz esas, temel, kaynak ve prensip/düstur ise; hak ve sorumluluklarını bilen, hak ve sorumluluklarını/mesuliyetlerini anlayan, anlatan ve tatbik edebilen çocukların yetişebilmesi ve yetiştirilebilmesinde adalet kavramına bağlı kalmak ve adaletsizlik yapılacak her türlü muhatap olma ile çocuğun terbiyesini baltalayarak, yaralar açmamak olmalıdır.