Candan, içten gelerek okumayı arzulamak ve okumaya müsbet bir yaklaşımla hazır olmak belki de okumanın yüzde ellisini yakalamak olacaktır.

Sonra hangi işimizi başarmayalım, başarısız olalım, başladığımız işten muvaffak olmadan çıkalım diye sarılıyor, başlıyor veya yapıyoruz ki? Risale-i Nur okuma ve anlamalarında başarmak, yapmak ve bitirmek azmi en önde olmalıdır. Bu istek okumadan önce bizleri sarabilmelidir.

Biz hiçbir zaman, her türlü şart ve imkânda olduğu halde sevmediğimiz bir yiyeceği yiyor veya içeceği içiyor muyuz? Risale-i Nur’un bize kazandıracağı manevî gıdalara sevgi harcımızı muhakkak katabilmeliyiz. Severek, muhabbetle, sevgi ve aşkla Risale-i Nur okumalarına başlamalı ve devam etmeliyiz.

Yani başladık da bir iki gün sonra mazeretimiz oldu okuyamadık diye suçluluk duygusuna kapılıp okumayı mı terk edelim? Şuurlu, istekli ve planlı okumaya başlamalarda, olumsuzlukların ve menfi tesirlerin yeri yoktur!.. Her eksik bir gün tamamlanır. Her noksan bir gün yerine konur. Okunamayanlar, gecikmeyle de olsa muhakkak okunarak telâfi edilir.

Hayatımızdaki her önemli işi yapmak için nasıl ki bir vakit buluyor, bir zaman ayarlıyor ve planlama yapabiliyorsak; önem verdiğimiz Risale-i Nur okumalarına da bir şekilde ve muhakkak bir surette vakit bulabilmeliyiz, zaman ayırabilmeliyiz.

Gündelik olarak yapılacak işlerimizi bir şekilde bir yerlere sıkıştırıp, yerleştirip muhakkak yapmadan, etmeden geçemiyoruz. Risale-i Nur okumalarını da günlük faaliyetlerimizin bir yerine muhakkak bir surette yerleştirebilmeli ve gerçekleştirebilmeliyiz.

Ve Risale-i Nur okumalarında bir tane yol yok ki, onlarca, yüzlerce yol var, elbette bunlardan bir tanesinin şartları, formatı, şekli ve uygulamaları bizim okumalarımıza uyacaktır. Kala kala bize de ancak istekli, şevkli, ümitli, gayretli ve hamiyetli bir şekilde Risale-i Nur okumalarına başlamak ve devam ettirmek kalacaktır. Cenâb-ı Hak’kın avn ü inayetiyle haydi kolay gelsin.

Başlayalım...