Özellikle de dünyevî çalışmalarını, hedeflerini ve işlerini devamlı erteleyenlerin bu huy ve özelliklerini Risale-i Nur okumalarına da yansıtmaları kendileri açısından büyük kayıp olacaktır…

Önceden belirlenmiş, planlanmış, programları yapılmış olan Risale-i Nur okumalarında esas bu program ve planlamaları hiç olmazsa minimum en düşük seviye ve zaman aralığında  da olsa devam ettirebilmelidir… Çünkü Risale-i Nurların anlaşılmasında devamlılık arz eden okumalar ve tetebbuat  önemlidir…

Bizler Risale-i Nur okumalarında bahaneye bahane bulmalıyız… Her menfi ve müsbet olmayan engellere karşı bizlerde okuma uğruna bahaneler bulabilmeli ve muhakkak bir surette Risale-i Nur okumalarını belirlenen gün, saat ve zaman aralıklarında gerçekleştirebilmeliyiz… Bu konuda sloganımız: her şeye rağmen Risale-i Nurlar, her zaman  okunabilmelidir…

Unutmamalıdır ki ömrümüzde üç yüz altmış beş gün bir kere de gitmiyor ve bir sene geçti demekle o anda geçmiyor… Saniye saniye, dakika dakika, saat saat, gün gün, hafta hafta, ay ay yaşadığımız ve dünya adına her plan ve programımızı gerçekleştirdiğimiz anlar yavaş yavaş geçiyor.

Neden öyleyse bu saniyelerin, dakikaların, saatlerin, günlerin, haftaların ve ayların arasına; ebedî saadet hayatımızın kurtulmasına vesile olabilecek muhteşem Kur’ân tefsiri Risale-i Nurların imanî, içtimaî ve tefekkürü bahislerini serpiştirmeyelim?... Ve dikkatli bir plan ve program dahilinde aralara bir dikkat çekici ve yol gösterici işaretler nev’inden Risale-i Nur okumalarını hedef  ve gaye ittihaz etmeyelim?...

Bu dünya hayatının bütün zevkleri, hazları ve lezzetleri toplansalar; bir imanî meselenin anlaşılmasından, vuzuh bulmasından, ortaya çıkmasından ve anlatılabilecek kadar öğrenilmesinden daha lezzetli, hazlı, zevkli ve kudsî olamazlar ve yetişemezler… Bizler elimizden geldiği kadar Risale-i Nur okumalarını da hayatımızda en başka bir yerlere koymaya çalışalım… Kazanan yine biz olacağız…