“Daha sonra, lâzım değil… yaşın kaç başın kaç… her şeyin bir zamanı var… hele bir emekli ol…” vs…

Şu yukarıda zikrettiğimiz cümleler maalesef ki, maalesef çocuklarımız için de kullanılıyor. Dünya adına, konuşma, yeme-içme, giyinme-kuşanma, para-pul, alma-satma, vurma-kırma, mevki-makam, meslek-iş, esnaflık-ticaret, kâr-zarar, mal-mülk, gençlik-ihtiyarlık, güç-kuvvet, ihtişam ve iktidar gibi hemen hemen aklımıza gelebilecek buna benzer kavram ve olgular, fiiller ve imkân dahilindeki her şey, Dünyanın ifadeleri insanlar arasında konuşuluyor ve çoluk çocuğa da öğretiliyor. Ve Allah’a dair, Allah için, dine dair, din için, iman ve itikada dair, İslâmiyet için ve ebedî âlem ve ebedî âlem için bir bilgi, bir kavram, bir tarif ve tasvir, bir lâzım olabilecek ifade ve cümle ve paragraf malûmat ve açıklama olduğu zaman!.. “Daha zamanı değil, zamanı gelmedi, senin yaşın küçük!..” şeklinde cevaplar verilerek geçiştiriliyor.     

 Evet, çocukluğun ilk yaşlarından itibaren Allah ve Resulünün ismi (asm), söylenmesi ve mahiyeti ezberlettirilerek öğretildiği gibi kelime-i tevhid: “Lailaheillallah Muhammedün Resulullah” ve Kelime-i Şehadet: “Eşhedü enlailahe illellah, ve eşhedü enne Muhammeden Resulullah” cümleleri de özenle, dikkatle, sabırla ve acele etmeden tam olarak ve sevdirerek, içten gelen samimî duygu ve yaklaşımlarla çocuklarımıza öğretilmelidir ve eğitimi de ilk konuşma anlarından itibaren başlatılmalıdır.

Bütün yaratılmışlar, bütün kâinat ve mükevvenat; içerisindeki bütün yaratılmışlarıyla birlikte bu iki mübarek, muhteşem ve muazzam  şehadet kelimelerini, cümlelerini bilerek tekrar edip, zikredip, tesbih ederek söylerken, lisanlarıyla dile getirirken; şuurlu/bilinçli insanoğlunun çekirdekleri, fidanları ve dalları, geleceğin ağaçları çocuklarımızın bu cümleleri öğrenmemeleri, okumamaları ve söylememeleri düşünülemez.

İnsan eğer insan olduğunu anlamak ve gerçekten insan olmak istiyorsa; ona muhakkak din ve dinî bilgileri, dinin emirlerini, tatbik etmek lâzımdır, elzemdir, olmazsa olmazdır.

Hem anne-baba, hem aile büyükleri ve akrabalarca, hem de öğretmenler ve eğitimcilerce Kelime-i Şehadet ve Kelime-i Tevhid cümlelerinin öğretilmesi bir vazifedir. Yapılmaması, öğretilmemesi affedilmeyecek ve ileriye doğru telâfisi olmayan bir hatadır.

Hem Kelime-i Şehadet, hem de Kelime-i Tevhid bütün kâinat  ve yaratılmışların zikri ve tesbihi olarak ezberlettirilmeli, hem de manaları çocukların yaşlarına göre izahlarla, açıklama ve ispatlarla da anlatılmalıdır.

Çocuklarımızın din adına, dinî terbiye adına olmazsa olmaz öğrenecekleri en temel ve en önemli kavram ve manalar Kelime-i Tevhid ve Kelime-i Şehadettir.