Eğer anne-baba, öğretmenleri, akrabaları, arkadaşları ve yakın çevresi çocuğa adaletle, davranmış ve muamele etmişlerse… Çocuklar yaptıkları her işte haklarına, sahip olduklarına saygılı olurlar ve saygı göstermeyi öğrenirler.

Kardeşine ve haklarına saygı gösteren ve adil olan bir çocuk; anne-babasına, öğretmenlerine ve arkadaşlarına da saygı gösterir ve adil olarak onlara davranmayı öğrenir.

Çocuk eğitiminde her işi yazılanları okumak ve tatbikata koymaktan geçmiyor. Belki çocuk eğitiminde en fazla tesirli olan unsurlardan ve kurallar manzumesinden birisi ortaya konan tecrübelerden faydalanarak çocuğun kendisinin elde etmesi, öğrenmesi gereken haklarına saygıyı ve adil davranabilmeyi bir kural ve kaide, düstur ve prensip olarak hayatın içerisinde uygulamalarda kullanabilmesidir.

Herkesin beğendiği, güvendiği ve yakından takip ettiği huy ve karakterlerin elde edilebilmesi çocuk ve eğitimciler tarafından karşılıklı olarak muhakkak bir surette inançlı ve imanlı olmayı gerektirmektedir. 

İmanın ve inancın sağladığı, verdiği manevî güç ve bunun tesirleri çocuk eğitiminde inkâr edilemeyecek kadar büyük ve tesirleri gözardı edilemeyecek kadar geniştir.

Çocuğun dünya ve ahiret mutluluğu; adil olmayı ve haklılığını savunabilmeyi çok iyi bir şekilde eksiksiz olarak öğrenmesi ve tatbikata koymasıyla başlayacak kendi gayret ve çalışmaları noktasından devam edecektir.

Aile içinde sevgiyi ve dostluğu haklılık kural ve prensipleri açısından değerlendirmeyi öğrenme huy ve karakterini kazanamayan çocuk  adil olamaz ve ailesine bile adaletle davranamaz. Bu hal ise çocuğun hak ve adalet noktalarından hayatı boyunca fikrî muvazeneleri doğru olarak yapamamasına ve her zaman başarısız olmasına sebep olur.

Evet başarısız çocuk ise huysuz, geçimsiz ve kavgacı olur. Bu özellikleri anne-baba ve eğitimcilerin haklılığa saygıyı ve adaletli davranmayı çocuğa öğretmemekle kazandırmaları kaçınılmazdır.

Evet her meselede olduğu gibi çocuğun kendini sevmesi, sayması hakkıyla çocuğa öğretilir ve adil bir şekilde davranış eğitimleri verilebilirse; çocuk kazandığı huy ve karakterler bakımından toplumda da saygı görür ve haklı her davranış ve söyleminde onay alır.

Hakkına saygılı, adaletli, sevecen ve mütebessim çocuğun yetiştirilmesi hem çocuğa, hem de topluma çok şeyler kazandırır. Ve çok kaybedeceklerin önüne set çeker, engeller.