Maddiyatın galebesi manaviyet üzerinde o kadar çok bariz ve üstündür ki, asrın imamı Bediüzzaman Said Nursi bu konudaki tesiratı ve hayattaki yaşanır şeklini çok ince detaylandırarak yapmıştır.

“Kim  bir şey de çok tevaggul etse galiben başkasında gabileşmesine sebebiyet verir. Maddiyatta tevaggul eden maneviyatta gabileşir.  Bu noktaya nazaran, maddiyatta mahareti olanın maneviyatta hükmü hüccet olmasına sebep olmadığı gibi çok defa sözü dahi şayan-ı istima değildir…

Evet nazarlar, bakışlar, okuyuşlar, bakış açıları o kadar manasız, sathi, yavan ve yoksun bir halde maneviyata bakıyor ki; maneviyatta olmuş bir maddiyat… Hiç istisna yok, hiç ayrım yapılmaksızın maneviyatı herşeyiyle maddiyata teslim olmuş ve yuvarlanmış, yüzüstü sürülmektedir…

Ahiret için, ahiret âlemleri için yaratılmış ve donatılmış insanoğlu ağzını açıyor; konuştuğu kelimatın, cümlelerin, paragrafların, mânâların %99’u maddiyatla alakalı veya oraya çıkıyor… Maneviyat ise kerhen sebebi ise ebedi olarak bu kısa, fani, geçici, zail dünyada baki kalacağını, yaşayacağını tevehhüm etmek, düşünmek ve bunun böyle olduğuna kendini inandırmış olmaktır..

Çare çare çare… İnadına, ısrarla, büyük bir istek ve ızdırarla maneviyatla uğraşmak, bu uğraşma da karşılaşılacak her türlü maddi zorluğa, engele sabır ile gayret ile, çalışmayla ve kuvvetli bir tahkiki imanla karşı koymak, mücadele etmek lazımdır...

Bu maneviyat, maddiyat mücadelesinde kimliğiyle çok, ısrarlı, isteyerek, gayretle ve çalışarak kimliğini, şahsiyetine, iman kuvvetine koyabilirse o taraf galip gelecektir…

Gönül istiyor ki!… Bütün insanlık imanı tahkiki sahibi olsun ve ısrarla maneviyatla uğraşsın maneviyatın her türlü faaliyetini ortaya koysun ve maddiyata karşı gabileşsin, kuvvetlensin, kerme tutsun ve onu alaşağı ederek yüzüstü süründürsün…