Bir Nur Talebesine, Risale-i Nur okuyucusuna, Yeni Asya Nur cemaati müntesibine illa ki ve her şeyden evvel takdir edici civanmerd kardeş olmak elzemdir, gereklidir, şarttır…

Bir insan takdir etmezse ne yapar? Ya yutkunur, hasedinin yangınında kül olur, hiçbir şey ifade edemez gider… Ya da tenkit eder… Yani yapmadığı, yapamadığı işleri, sanki kendisi çok iyi yapıyormuşçasına başkalarını alabildiğine tenkit eder… Ve de kırar, bozar, yıkar; şevksizlik ve ümitsizlik cereyanına attığı muhataplarını öldürür gider…

Esasında mükerrem olarak Kerim sahibimiz tarafından yaratılan insana yakışan daima takdir edici, teşvik edici, şevk ve ümid verici, kucaklayıcı olmak yaraşır ve yakışır… Edebini bilerek, kendisine bakan insan hal ve tavır itibariyle başkalarında tenkit edilecek hiçbir kasdi bir şey bulamaz… İlla ki cahil, illa ki münekkid ruhlu olmak lâzım… 

Sorarım peki kolay olan hangisi? Takdir edici olmak mı, tenkid edici olmak mı? Her halde biraz da tahrip edici, bozguncu olan, menfiliğe daha yakın olan tenkid ediciliği cevap olarak söyleyeceğiz…

Civanmerd, mütevazı, hakkı hukuku kollayan ve uymaya çalışan, şevk veren, ümit veren ve ümitlere cevap olan, kucaklayıcı, hamiyetkâr olan takdir edici yoldaş olmak müsbeti, iyiliği, güzelliği ve hayrı ifade ettiği için amel olarak, fiilen belki zordur, ama kıymetlidir ve fıtrî olarak da güzeldir…

Şu İslâm toplumu, ümmet arasında takdir edici ve civanmert kardeş olmak özelliğine en fazla dikkat eden ve liyakat kesbedecekler ise; Kur’ân, iman, İslâmiyet, Risale-i Nur hizmetlerinde canhıraşane gayret gösteren, hizmet etmeye çalışan Risale-i Nur Talebeleridir… Bunun içindir ki bu özelliğe mazhar olmak noktalarından en çok dikkat edecekler de yine Risale-i Nur Talebeleri olmalıdır…