Daima bizlere iman, Kur’ân, İslâmiyet hizmetinde aşkla, şevkle, gayretle ve en önemlisi de ümidle çalışmayı, hizmet etmeyi tavsiye eden Bediüzzaman: “Ümitvar olunuz, şu istikbal inkilâbatı içinde en yüksek gür sâdâ İslâmın sâdâsı olacaktır…” derken, şevksizliğe, gayretsizliğe ve ümitsizliğe hizmet kapıları aralanmamalı, içerisine düşmemelidir.
Tezkiye, otokontrol, nefis muhasebesi bu hizmet-i Kur’ânîye ve imaniyede koşturan, çalışan, uğraşan ve gönül verenler için çok önemlidir… Asla başkalarının hizmetleriyle, hizmet tarzlarıyla değil de; kendimizle, kendimizin yapabildiği, gücümüzün yettiği, ulaşabildiğimiz hizmetlerle bir kıyasa, bir karşılaştırmaya ve muhasebeye girebilmeliyiz… Birinci derecede hizmette yeise/ümitsizliğe düşmemenin yolu budur…
İman, Kur’ân hizmetinde kendi kabiliyetimiz, gücümüz, kapasitemiz ölçüsünde yapabileceğimiz işler; daha sonra yapacaklarımıza bir merdiven/bir basamak teşkil edecektir… Kimisi tek tek, kimisi hepsini birden yapabilir, aşabilir… Kimse kimsenin kabiliyetini, şartlarını, durumunu zorlamamalıdır… Aksine insan eğer yapabiliyorsa kendisini zorlayabilmelidir… Bir adım öteye hizmette neyi nasıl yapabilirim, nereye neden koşabilirimizin hesaplarını, hazırlıklarını yapabilmelidir…
Bir cemaatin içerisinde hizmet-i Kur’ânîye ve imanîyeye talip olanlar ve koşturabilenler… Hiçbir zaman kâsır nefsi ve indî fikir, görüş ve düşüncelerinde ısrarcı olmamalı ve otokontrolle; kimse kendisine sen şusun, senin kapasiten budur demeden, kendisi kendisini keşfetmeli, okumalı ve kapasitesi kadar yapabileceği kadar cemaat ruhu içerisindeki hizmetlerine; rahat, huzurlu ve mutmain olarak iştirak edebilmelidir.
Yanlış anlaşılmasın hırs ve kanaatsizlik cemaat ruhu içerisindeki dayanışma için geçerli değildir… Belki insanın nefsini ve şeytanını, hizmetine engel olan enesini susturmak ve gemlemek için alabildiğine yoğun bir şekilde imanî, Kur’ânî, İslâmî mevzulara, konulara, malûmatlara sahip çıkması, elde edebilmesi ve bunun için de sınırsız bir okuma ve öğrenmenin içerisinde mükemmelleşmesi içindir…
İşte şöyle bir nuranî mükemmelliği, yakalayabilen hademelerin teşkil ettiği cemaat ruhu daha parlak, daha nurlu, faideli ve tehlikesizdir… Muvaffakiyetir, ümiddir, şevktir, hamiyettir ve güçtür, manevî sarsılmaz bir kuvvettir…
Herşey kendi nefsimizi, şeytanımızı gemlememizle, terbiye ve tezkiye etmemizle başlıyor… Başkalarıyla ve geniş dairedekilerle; boşuna kafa yorup yorul- mayalım, dikkatimizi ve gücümüzü kaybederek nötr hale gelmeyelim…
Ümidle, şevkle, gayretle, ihlâsla hizmete devam…