KADINLAR YUVALARINDAN ÇIKIP BEŞERİ YOLDAN ÇIKARMIŞ; YUVALARINA DÖNMELİ

“Sefih erkekler, hevesatlarıyla kadınlaşırsa, o zaman açık saçık kadınlar da hayâsızlıkla erkekleşirler.” (Üstadımızın Arapça bir ifadesi*) [HÂŞİYE-1]

Mim’siz medeniyet, taife-i nisâyı yuvalardan uçurmuş, hürmetleri de kırmış, mebzul metaı yapmış. Şer-i İslâm onları Rahmeten dâvet eder eski yuvalarına. Hürmetleri orada; rahatları evlerde, hayat-ı ailede. Temizlik ziynetleri.

Haşmetleri hüsn-ü hulk, lütuf ve cemali ismet, hüsn-ü kemâli şefkat, eğlencesi evlâdı. Bunca esbab-ı ifsad, demir sebat kararı lâzımdır, tâ dayansın. Bir meclis-i ihvanda, güzel karı girdikçe, riya ile rekabet, haset ile hodgâmlık depretir damarları.

Yatmış olan hevesat birden bire uyanır. Taife-i nisâda serbestî inkişafı, sebep olmuş beşerde ahlâk-ı seyyienin birden bire inkişafı.

Şu medenî beşerin hırçınlaşmış ruhunda, şu suretler denilen küçük cenazelerin, müte- bessim meyyitlerin rolleri pek azîmdir; Hem müdhiştir tesiri. [HÂŞİYE-2]

Memnu heykel, suretler, ya zulm-ü mütehaccir, ya mütecessid riya, ya müncemid hevestir, ya tılsımdır; celb eder, o habis ervahları.

HÂŞİYE-1: Tesettür Risalesi’nin esasıdır. Yirmi sene sonra müellifinin mahkûmiyetine sebep gösteren bir mahkeme, kendini ve hâkimlerini ebedî mahkûm ve mahcup eylemiş.

HÂŞİYE-2: Nasıl meyyite bir karıya nefsanî nazarla bakmak nefsin dehşetle alçaklığını gösterir; öyle de, rahmete muhtaç bir bîçare meyyitenin güzel tasvirine müştehiyâne bir nazarla bakmak, ruhun hissiyat-ı ulviyesini söndürür.

* Arabî ibarenin meali.

Sözler, Lemaat, s. 813

LÛ­GAT­ÇE:

ahlâk-ı seyyie: Kötü ahlâk.

ervah: Ruhlar.

esbab-ı ifsad: Fesad çıkaran ve bozan sebepler.

habis: Pis, kötü.

hayâsızlık: Utanmazlık.

hodgâmlık: Bencillik.

hürmet: Saygınlık.

hüsn-ü hulk: Ahlâk güzelliği, huy güzelliği.

inkişaf: Açılma, gelişme, ortaya çıkma.

ismet: Günahsızlık, masumluk.

mebzul metaı: Ucuz meta, değersiz şey.

meclis-i ihvan: Kardeşler meclisi.

memnu: Yasak, yasaklanmış.

meyyit: Ölü.

meyyite: Ölü kadın.

mim’siz medeniyet: Alçak ve aşağılık medeniyet (mim harfi kaldırıldığında geriye “deniyet” kalır ki bu “alçaklık, aşağılık” anlamına gelir.)

müncemid: Donmuş, katılaşmış.

mütecessid: Cesetleşmiş.

rahmeten: Rahmet olarak, merhametle.

sefih: Dinen yasak olan zevk ve eğlencelere düşkün olan.

serbestî: Serbestlik, hürriyet.

şer’-i İslâm: İslâm şeriatı; İslâm dini.

taife-i nisâ: Kadınlar taifesi, kadınlar.

zulm-ü mütehaccir: Taşlaşmış zulüm.