Evet, ben neseben ve hayatça avam tabakasındanım.
Ve meşreben ve fikren müsavat-ı hukuk mesleğini kabul edenlerdenim. Ve şefkaten ve İslâmiyetten gelen sırr-ı adalet ile, burjuva denilen tabaka-i havassın istibdat ve tahakkümlerine karşı eskiden beri muhalefetle çalışanlardanım. Onun için, bütün kuvvetimle adalet-i tamme lehinde, zulüm ve tagallübün ve tahakküm ve istibdadın aleyhindeyim.
(…)
Evet, imanlı fazilet medar-ı tahakküm olmadığı gibi, sebeb-i istibdat da olamaz. Tahakküm ve tagallüb etmek faziletsizliktir. Ve bilhassa ehl-i faziletin en mühim meşrebi acz ve fakr ve tevazu ile hayat-ı içtimaiyeye karışmak tarzındadır. Lillâhilhamd, bu meşreb üstünde hayatımız gitmiş ve gidiyor.
Lem’alar, s. 287
***
Asr-ı Saadet olan sadr-ı evvelin hürriyet ve adalet ve müsavatı, bahusus o zamanda delil-i kat’îdir ki, Şeriat-ı Garrâ müsavatı ve adaleti ve hakikî hürriyeti cemî revabıt ve levazımatıyla câmidir. İmam-ı Ömer (ra), İmam-ı Ali (ra) ve Salâhaddin-i Eyyubî âsârı bu müddeâya delil-i alenîdir.
Divan-ı Harb-i Örfi, s. 84
***
Sual: “Gayr-i müslimlerle nasıl müsavi olacağız?”
Cevap: Müsavat ise, fazilet ve şerefte değildir, hukuktadır. Hukukta ise, şah ve geda birdir. Acaba bir Şeriat, “Karıncaya bilerek ayak basmayınız” dese, ta’zibinden men etse, nasıl benî Âdemin hukukunu ihmal eder? Kellâ... Biz imtisal etmedik. Evet, İmam-ı Ali’nin (ra) adi bir Yahudi ile muhakemesi ve medar-ı fahriniz olan Salâhaddin-i Eyyubî’nin miskin bir Hıristiyan ile mürafaası, sizin şu yanlışınızı tashih eder zannederim.”
B. S. Nursî Tarihçe-i Hayatı, s. 93
***
Evamir-i şer’iyeye karşı itaat ve isyan olduğu gibi, evamir-i tekviniyeye karşı da itaat ve isyan vardır. Birincisinde mükâfat ve mücazatın ekseri ahirette, ikincisinde ağlebi dünyada olur. Meselâ, sabrın mükâfatı zaferdir; ataletin mücazatı sefalettir; sa’yin sevabı servettir; sebatın mükâfatı galebedir. Müsavatsız adalet, adalet değildir.
Mektubat, Hakikat Çekirdekleri, No: 96, s. 560
LÛGATÇE:
adalet-i tamme: Tam adalet.
istibdad: Baskı, diktatörlük, despotluk.
müsavat: Eşitlik.
tagallüb: Zorla hüküm sürme, zorbalık etme.
tahakküm: Baskı yaparak hükmetme, zorbalık.
***
Risale-i Nur’dan Cezaevi Mektupları
Telâş edip sıkılmayınız, me’yus olmayınız
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Beni merak etmeyiniz, ben sizinle beraber bir binada bulunduğumdan bahtiyarım, memnun ve mesrurum.
Şimdi vazifemiz: Bir müdafaa nüshası Isparta’ya gitsin. Mümkün ise, hem yeni hurufla, hem makine ile eski huruf yirmi nüsha çıksın. Hatta oranın müddeiumumuna gösterilsin. Hem bir nüsha, avukatımıza bizzat verilsin ve ayrı bir nüsha da müdüre verip, tâ onu da dâvâ vekilimize o versin. Hem Ankara makamatına yeni harfle beraber eski harfle, Denizli’de olduğu gibi gönderilecek. Mümkün ise, beş nüsha makamata hazırlansın. Çünkü müsadere edilen Nurlar, eski harfle o makamata, hususan Diyanet Riyaseti heyetine gönderilmiş; sonra buraya gelmiş. Hem vekilimiz Ahmed Bey’e haber veriniz ki, müdafaayı makine ile yazdığı vakit, sıhhatine pek çok dikkat etsin. Çünkü ifadelerim başkasına benzemiyor. Bir harfin ve bazen bir noktanın yanlışıyla, bir mesele değişir, mana bozulur. Hem buraya gelen iki makine, size müsaade verilmezse geri gitsinler. Hem telâş edip sıkılmayınız, me’yus olmayınız, “İnne mea’l-usri yüsrâ” [Gerçekten zorlukla beraber bir kolaylık vardır. (İnşirah Sûresi: 6.)] sırrıyla, inayet-i İlâhiye inşaallah çabuk imdadımıza yetişir.
Şuâlar, On Dördüncü Şuâ (Afyon Hapsi mektupları), s. 511