[Ankara’da Meclis-i Mebusan’a dağıtılan beyannâmeden]

“Ey mebuslar! Muhakkak siz büyük bir günde diriltileceksiniz!”

Ey Mücahidîn-i İslâm ve Ey Ehl-i Hallü ve’l-Akd!

Bu fakirin bir meselede on sözünü, birkaç nasihatini dinlemenizi rica ediyorum.

1. Şu muzafferiyetteki harikulâde nimet-i İlâhiye bir şükür ister ki, devam etsin, ziyade olsun. Yoksa, nimet böyle şükür görmezse, gider. Madem ki Kur’ân’ı Allah’ın tevfîkiyle düşmanın hücumundan kurtardınız; Kur’ân’ın en sarih ve en kat’î emri olan salât gibi feraizi imtisal etmeniz lâzımdır, tâ onun feyzi, böyle harika suretinde üstünüzde tevali ve devam etsin.

2. Âlem-i İslâmı mesrur ettiniz, muhabbet ve teveccühünü kazandınız; lâkin, o teveccüh ve muhabbetin idamesi, şeair-i İslâmiyeyi iltizam ile olur. Zira Müslümanlar İslâmiyet hasebiyle sizi severler.

3. Bu âlemde, evliyaullah hükmünde olan gazi ve şühedalara kumandanlık ettiniz; Kur’ân’ın evâmir-i kat’îsine imtisal etmekle öteki âlemde de o nurânî güruha refik olmaya çalışmak, âlîhimmetlilerin şe’nidir: Yoksa, burada kumandan iken, orada bir neferden istimdad-ı nur etmeye muztar kalacaksınız. Bu dünya-i deniye, şan ve şerefiyle öyle bir meta değil ki, aklı başındaki insanları işba etsin, tatmin etsin ve maksud-u bizzat olsun.

4. Bu millet-i İslâmın cemaatleri, her ne kadar bir cemaat namazsız kalsa, hatta fâsık da olsa, yine başlarındakini mütedeyyin görmek ister. Hatta, umum Şarkta, umum memurlara dair en evvel sordukları sual bu imiş: “Acaba namaz kılıyorlar mı?” derler. Namaz kılarsa, mutlak emniyet ederler, kılmazsa, ne kadar muktedir olsa, nazarlarında müttehemdir.

Bir zaman, Beytüşşebap aşâirinde isyan vardı. Ben gittim, sordum:

“Sebep nedir?”

Dediler ki:

“Kaymakamımız namaz kılmıyordu; öyle dinsizlere nasıl itaat edeceğiz?” Halbuki, bu sözü söyleyenler de namazsız, hem de eşkıya idiler.

B. S. N. Tarihçe-i Hayatı, s. 152

Lûgatçe:

aşâir: Aşiretler, kabileler, oymaklar.

ehl-i hallü ve’l-akd: Sorunları çözen yetkililer.

evâmir-i kat’iye: Kesin emirler.

feraiz: Farzlar; Allah’ın emirleri.

idame: Devam ettirme, sürdürme.

iltizam: Lüzumlu görerek gereğini yapma, taraftar olma.

işba: Doyurma.

muzafferiyet: Zafer kazanma, galip gelme.

mücahidîn-i İslâm: İslâm mücahidleri, İslâm için gayret ve çaba sarf edenler.

tevali: Arkası kesilmeksizin sürme, sürüp gitme.

tevfîk: Allah’ın yardımı, başarılı kılması.