SÖZLER | 31
B
‹R‹NC‹
S
ÖZ
n
?G n
ƒp
°S r
ø n
e p
â n
ª r
M n
Q r
ø n
Y É n
¡ p
H É n
æ«
p
æ r
¨ o
J k
á n
ª r
M n
Q É n
æ r
ª n
M r
QG n
h n
Ú
p
© n
ª r
Ln
G
1
n
Ú
p
e
n
G n
? p
?r
? n
N r
ø p
e
2
o
º«
p
µ n
`?r
G o
º«
p
? n
©r
dG n
â r
fn
G n
? s
f p
G B É '
æ n
à r
ªs
? n
Y É
n
e
s
’ p
G BÉ
n
æn
d n
ºr
? p
Y
n
’ n
?n
fÉ n
ër
Ñ
°o
S
®
âl:
sülâle, soy, hanedan.
âlem:
dünya, kâinat.
âmin:
"Yâ Rabbi! Öyle olsun, ka-
bul eyle!" manas›nda duadan
sonra söylenir.
ashap:
Peygamber Efendimizi
gören ve onunla birlikte olanlar;
Sahabeler.
Bismillâhirrahmanirrahîm:
Rah-
man ve Rahîm olan Allah nam›na,
Allah için, Allah'›n ad› ve izni ile.
hamd:
Allah'a hamd etme, Onu
övme, flükür.
hikmet:
‹lâhî gaye.
hürmet:
sayg›.
ihtiyaç:
gereklilik, lüzumluluk hâ-
li, muhtaç olufl.
mahlûk:
yarat›lm›fl, yoktan var
edilmifl olan.
mahsus:
özel.
merhamet:
ac›mak, flefkat gös-
termek.
minnet:
iyili¤e karfl› duyulan flü-
kür hissi.
muhakkak:
do¤ru gerçek.
Rahman:
"sonsuz merhamet ve
flefkatle bütün varl›klar› r›z›klan-
d›ran" anlam›nda Allah'›n bir is-
mi.
rahmet:
flefkat etme, merhamet
etme, esirgeme.
salât:
dua, niyaz.
salâvat:
Peygamberimiz Hz. Mu-
hammed’e, memnuniyet ve ba¤-
l›l›k için yap›lan rahmet dualar›.
selâm:
bütün korkulardan emin
olma; Allah'›n r›zas›na eriflmek
için mü'minlerin birbirlerine yap-
t›¤› dua.
s›r:
gizli hakikat.
sure:
Kur'ân-› Kerîm'in 114 bölü-
münden her biri.
flefkat:
karfl›l›ks›z, safî sevgi bes-
leme; baflkas›n›n kederiyle alâka-
lanma, ac›yarak merhamet etme.
tenzih:
Allah'› her çeflit kusur,
noksan ve ortaktan uzak bilip
söyleme.
1.
Allah’›m! Bismillâhirrahmanirrahîmin s›rlar› hürmetine, âlemlere rahmet olarak gönderdi-
¤in zata ve onun bütün âl ve ashab›na, Senin rahmetine ve onun hürmetine yarafl›r flekilde
salât ve selâm eyle. Bize de, Senden baflka, hiç bir mahlûkunun merhametine ihtiyaç b›rak-
mayacak bir flefkat ve rahmetle merhamet eyle. Âmin.
2.
Seni her türlü noksandan tenzih ederiz. Senin bize ö¤retti¤inden baflka bizim hiç bir bilgi-
miz yoktur. Muhakkak ki Sen, her fleyi hakk›yla bilir, her ifli hikmetle yapars›n. (Bakara Sure-
si: 32.)
