Biz Nurcular’ın da bir mesleğimiz var. O mesleğin gereklerini yaşamak ve incitmemek ile vazifeliyiz. Çok insanlar şahıs kaynaklı ve ben merkezli, çoğu zaman da menfaat merkezli hizmetlere koşarken, bizler diğergamlığı ihtiva eden kardeşlik mesleğini tercih ederiz.

Çünkü Üstadımız Bediüzzaman; “Fakat mesleğimiz uhuvvettir”, “Mesleğimizin esası uhuvvettir” ve “Mesleğimiz ‘Haliliye’ olduğu için” gibi ifadelerle mesleğimizi ve esaslarını belirtmiştir. Bize düşen bu kardeşlik mesleğini muhafaza etmek ve gereklerini harfiyen yaşamaktır. Mesleğimizin icrasında dikkatli olmak zorundayız, çünkü ‘Ben’ merkezli değildir.

Ama yanlış anlaşılmasın ‘Sen ya da öteki’ merkezli de değildir. Abi merkezli de değildir. Bizim mesleğimizin merkezinde ‘şahıs’ yoktur. Üstadımız, “Kardeş kardeşe peder olamaz, mürşid vaziyetini takınamaz” diyerek kendisi dâhil hiçbir şahsın öne çıkarılmasına ve hizmete gölge düşürülmesine müsaade etmemiştir.

Gerçek Nurcular saf kişiliğe sahiptirler. Risale-i Nurlar’ı çok okuyarak imanlarını kuvvetlendirirler ve başkalarının imanlarına da kuvvet verirler. Allah rızasından başka menfaat gözetmezler. Üstadımızın emaneti olan ‘Uhuvvet’ mesleğine sahip çıkarlar. Onların işi gücü kardeşliktir, Sahabenin ‘İsar’ hasleti gibi.

Mesleğini lâyıkıyla icra edemeyen bir sanatkâra kimse itibar etmez ve işini teslim etmez. Öyle ise biz de bunun dışında değiliz. Eğer mesleğimizi incitirsek, büyük bir vebal altına gireriz. Emaneti incitmiş ve kardeşliğe büyük zarar vermiş oluruz. O zaman aramıza ehliyetsiz kişiler rahatlıkla girip rol kapabilirler. Yalama olmuş vida misali dikiş tutmaz hale getirmeye cesaret edebilirler.

Allah mesleğimizin muhabbeti ile yaşamayı ve rızasına nail olmayı bizlere nasip etsin. İçinde bulunduğumuz üç ayları her birimize ve ehl-i imana hayırlı eylesin. Bütün inananların birlik beraberliğine vesile kılsın. Âmin.