Yüklenici firmalar, aldıkları büyük ihalelerin bazı yükümlülüklerini yerine getirmek için, taşeron kuruluşlardan yardım alırlar. Böylece aldıkları işi hem çabuk, hem de ucuza kapatmış olurlar. Elbette bu ticaret ve büyük taahhütlerde kolaylık demektir. Hem maliyet, hem de yük açısından büyük kolaylık sağlar.

Ama benim bahsedeceğim konu, ticari ve müteahhitlik işlerinde değil, manevi ve cemaat işlerinde kullanılan taşeronluklar. Ehl-i dünya ve zındık komiteler, Müslümanları parçalama planlarında (İslami cemaatler içinde) taşeron kullanıyorlar. Çünkü tahribat içerden daha kolay ve çabuk oluyor. İşin garibi taşeron çoğu zaman bunun farkında bile olmuyor. ‘Ekmeği yanından zeytin toplama’ misali hiçbir masraf yapılmadan en fena bir şekilde tahribat yaptırılıyor.

Farkına bile varamazsınız. Sizi ayakta uyuturlar. Biri veya birileri küçük küçük mırıldanır. “Bu böyle olmaz, bu iş böyle gitmez. Filan filan bu işi bozuyor” gibi ifadeleri sıkça duyarsınız. Bir müddet iş bu minval üzerine devam eder. Ta ki, kardeş kardeşi tenkit edene kadar. Çünkü o zaman ihlas duvarı yıkılacak ve plan rahat işleyecektir. Arka planda birileri, oltaya takılanları yakın takibe alırlar. Daha çok tenkit ve daha çok gıybet etmenizi sağlarlar. Sizi, ‘ben bunu düzeltirim’ havasına sokmaya çalışırlar.

Hâlbuki imtihan şiddetlenmiştir. Kader sizi test edecektir. Şeytanlar size ahdinizi bozduracaktır. Bir tarafta Üstadımız ve ihlas düsturları, karşı tarafta şer mihrakları. Tercihe zorlanacaksınız, Üstadımızın tabiriyle; “İnsafsızca elekten geçirileceksiniz, ‘altın mı, bakır mı’ diye mihenge vurmak ve her cihette sizi insafsızca tecrübe etmek…” imtihanı ile karşılaşacaksınız. Ya Üstadı ve Risale-i Nur’u esas alıp ihlas düsturlarına sıkı sıkıya sarılacaksınız ya da oyuna geleceksiniz.

Oyuna gelirsen, seni kahraman yaparlar (yalancıktan). Yollarını açarlar, etrafına hürmet edenleri toplarlar. ‘Kerameti kendinden menkul bir adam’ haline gelirsin. Yerine göre bir bilen, yerine göre de bir bölen olursun. Ama başlarda böldüğünü fark ettirmezler. Hep iyi yaptığını, hatta daha da iyi yapman gerektiğini söylerler. Sen havaya girersin ve her şeye müdahale etmeye başlarsın. Her yaptığın alkışlanır ve herkesin üstünde olduğunu zannedersin. Dalkavuklar seni havalandırırlar ve etrafındaki safi kardeşleri sana bağlamaya çalışırlar. Öyle bir hale gelirsin ki; Ağustos ayında sıcaktan bunalanlara “Bir de kar üfürtüvereyim mi?” dersin. Allah muhafaza.

Böyle bir duruma düşersen kör olursun, etrafında dönen fitne dolaplarını göremezsin. Cemaati bölmek için taşeronluk yaptığını anlayamazsın. O zaman on numara gözlük taksan, hatta ‘mikroskop’ kullansan da fayda etmez. İş işten geçtikten sonra belki tuzağı fark edersin ama kurtulabilir misin? Bilmem. Çıkmadık canda ümit vardır. Sen yine de Allah’a yalvar, tövbe et. Şahs-ı maneviye teslim ol.

Sonuç olarak, hepimiz insafsızca eleneceğiz. Kader bizi test edecek, “Altın mı, bakır mı” diye. Bir tek siperimiz var. O da Risale-i Nur’un İhlas ve Uhuvvet düsturları içerisinde teşekkül ettirilen bir şahs-ı maneviye sımsıkı sarılmak ve istişare ile hareket etmektir. 

Allah (cc) birlik ve beraberliğimizi bozdurmasın. Ehl-i dünyanın ve zındıkların çirkin planlarına alet etmesin. Şu mübarek Ramazan Bayramını hayırlara vesile eylesin. Bütün masum ve mazlumlara yardım etsin ve zalimlerin zulmüne fırsat vermesin. İnşallah.