Yeter ki; bindiğin zaman seni doğru adrese ve gideceğin istikamete taşısın. Dolmuşların önünde veya yan tarafında güzergâh levhaları vardır, durakta beklersin gitmek istediğin yerin dolmuşu durağa gelince binersin. Yol boyunca durakları takip edip hedeflediğin durakta inersin. Fakat dikkat et yanlış dolmuşa binme ve yanlış durakta inme! Hedefine varamazsın. Trafik çok, ama çok sıkışık, hatta kaybolursun.

Yola çıktınız hedefinizde hizmet mahallesi var. O mahalle huzur, güven, adalet ve emniyet içinde iman-ı kâmilin yaşandığı bir mahalle. Orada her şey, en önemli gayenin temini için tasarlanmıştır. Yaratılış gayesi, Allah’ın (cc) insanı yeryüzüne gönderme hikmeti. Bu mahallede her cadde ve sokak sahil-i selâmete çıkar ve herkes bunu bilir. Oraya gitmek için en önemli şey yanlış dolmuşa binmemektir.

Durakta beklerken, bakarsınız bütün dolmuşların tabelâlarında hizmet mahallesi yazar. Büyük harflerle yazılmış ve bir de ışıklandırılmıştır. Heyecanla bakarsınız, ilk gelen dolmuşla hemen hizmet mahallesine gideyim dersiniz. Ama dikkat edilmesi gereken çok önemli bir detay vardır, o da; o cafcaflı tabelâların alt köşesinde belli belirsiz küçük harflerle yazılmış ikazlardır. Acele edip, heyecan yapar dikkat etmezseniz, küçük harfle yazılı olan detay bilgi başınıza iş açabilir. Çünkü o mahalledeki bütün huzursuzluklar ve yoldaki perişanlıklar bu yüzdendir.

Dolmuş durağa geldi, tabelâsında hizmet mahallesi yazıyor ve hemen bindiniz. Ama durakta bekleyen herkes seninle birlikte binmedi. Hâlbuki herkes aynı mahalleye gidecekti. Biraz garip geldi, fakat aldırmadın. Kaptana baktın amirane bir tavırla ‘Ben seni götürürüm’ dedi. Seninle birlikte yolculuk yapanlar ekseriyetle kaptan gibi “Ben yaparım, ben bilirim ben ben..” diyorlar. Başta bu durum biraz garip geldi, ama biraz yol aldıktan sonra ortama alıştınız ve sizde; ‘Ben şöyle yaparım, ben ..’ demeyebaşladınız. Sanki dolmuşta amansız bir virüs size de bulaşmıştı. Akşama kadar yol gittiniz, ama bir türlü hizmet mahallesine varamadınız. Yolda bir sürü arıza çıktı ve her şeyi “Ben bilirim” diyenler yolda kaldı. Hayret ettiniz, canınız sıkıldı sebebini aradınız ve inip tabelâya tekrar baktınız. Alttaki küçük yazıları okuyunca yanlış dolmuşa bindiğinizi anladınız. Çünkü “Enaniyet servisidir” yazıyordu, dikkat etmediniz. Buz gibi ortada kaldınız. Hâlbuki o mahalleyi inşa eden Üstadımız Bediüzzaman Hazretleri  “O cihette iki kapı var: Ya şahsımı mübarek ve makam sahibi zannedip gelir. O kapı kapalıdır. Çünki ben kendimi beğenmiyorum, beni beğenenleri de beğenmiyorum. Cenâb-ı Hakk’a çok şükür, beni kendime beğendirmemiş.” diyordu. Fakat oraya en çabuk Varanların bindiği dolmuş tabelâsının altında, belirgin bir şekilde herkesin göreceği tarzda ışıklı bir yazı vardır. “Kardeşlik dolmuşudur” diye yazar. Bindiğinizde dikkat edin, içindeki herkes her şeye “Biz” diye başlar. Hadi sen de vakit çok geç olmadan ona bin. Ben buzunu erit ve ene’yi nahnü’ye çevir. 

Çünkü Üstadımız Mektubat adlı eserinde: ”Bununla beraber etrafına toplandığımız hizmet-i Kur’ânîye, ene’yi kabul etmiyor. “Nahnü” istiyor. “Ben demeyiniz, biz deyiniz” diyor. Elbette kanaatınız gelmiş ki, bu fakir kardeşiniz ene ile meydana çıkmamış. Sizi enesine hâdim yapmıyor. Belki, enesiz bir hâdim-i Kur’ânî olarak kendini size göstermiş. Ve kendini beğenmemeyi ve enesine taraftar olmamayı meslek ittihaz etmiş. İlâahir” diyerek çok mühim bir pusulayı bize bırakmıştır. “Tefani” sırrı ile bindiğimiz kardeşlik dolmuşu hepimizi hizmet mahalline selâmetle götürür. O bütün inananları içine alacak kadar büyük ve geniştir. Yer sıkıntısı olmaz. 

Allah (cc) bütün inananları Sırat-ı müstakime vasıl eylesin. Âmin.