Tefekkürî düşünce ile kâinat kitabını okuyan İbrahim (as) en büyüğü arar. Beraberinde batmayanı arar. Nihayetsizi arar, sonsuzu arar. “Batanları sevmem”1 der. Mahlûkatın sınırlılığından, Rabb’inin sonsuzluğuna ulaşır. 

Peygamberimiz Hz. Muhammed’e (asm) indirilen Kur’ân-ı Kerîm, ezelîden gelen bir sözdür. Ebedîdir. Zamanla sınırı olmayan güneşin sözüdür. Mutlak Şems’in sözüdür. Diğer bir deyişle “Kelâm-ı Kadim”dir. 

Sözün sahibi kelimelerinde güneşe yemin eder.2 Önemli şeylere yemin edilir. Önemli şeylere dikkat çekmek için yemin edilir. Dünyamız için güneşin önemi büyüktür. Umumî dünya için önemli olan güneş hususî dünyamız için de önemlidir. Güneşe yemin eden Rabbimiz acaba kâinatın güneşine mi dikkat çekmektedir? Kendi zâtına mı yemin etmektedir? “Allah göklerin ve yerin nurudur.”3 Güneşimiz onun isimlerinden Nur isminin kesif bir ayinesi hükmündedir.4

Risale-i Nur, “Kelâm-ı Ezelî”nin bir nurudur. Kur’ân-ı Kerîm’in bu asırdaki mânevî bir mu’cizesidir. Ahir zaman insanlarının gönüllerine doğan sonsuz bir nurdur. Kalplere Isparta’dan doğan bir güneştir. Vicdanları sonsuza dek aydınlatacak şemstir. Risale-i Nur Külliyatı’ndaki temel eserlerin isimlerindeki baş harfler sanki buna işaret etmektedir. Külliyattaki kitaplar ve muhtevaları bir tablo haline getirildiğinde “Allah” lâfza-i celâli görülmektedir. Bu özelliğe Risalelerin Arapça basılmasında büyük emeği geçen İhsan Kasım Ağabey dikkat çekmiştir. Sanki Risale-i Nur Külliyatı’nın üzerinde “Allah” sikkesi vurulmuş gibidir. 

Bir başka perspektiften bakıldığında da, bâki güneşe dikkat çekilmektedir. Külliyattaki temel kitaplar: Sözler (Kelimât), Mektubat, Barla Lâhikası, Kastamonu Lâhikası, Emirdağ Lâhikası, İşârâtü’l İcaz, Lemalar, Şuâlar, Mesnevî  ve Tarihçe-i Hayat (Said Nursî). Bu eserlerin baş harfleri Risalelerde belirtilen bu sıralama ile bir araya getirildiğinde bir cümle oluşur. Bu cümle ilginçtir. Bu cümlenin anlamı da ilginçtir. 

Sıralamadaki kitapların baş harfleri şöyledir: K-M-B-K-E-İ-L-Ş-M-S. On kitabın ismindeki baş harfler bunlardır. Sözler Arapçada Kelimât demektir. Kastamonu Lâhikası’nın baş harfi ise “kaf” harfine karşılık gelir. Emirdağ Lâhikasının başındaki harf “elif” harfidir. Elif harfi bazı durumlarda “ya” harfine dönüştürülür. İşârâtü’l İcaz’ın baş harfi ise “elif” harfidir. 

Arapça’daki harf karşılıkları ile okuduğumuz zaman karşımıza şöyle bir cümle çıkmaktadır: ”Kem bekâeşşems.”  Bu cümle anlam bakımında ise sonsuz güneşi ifade eden “Nice baki güneş.” cümlesi ile tercüme edilebilir. Basılan kitapların sırtlarına bu harflerin konulması bir teklif olarak değerlendirilmelidir. Külliyat okunurken de bu sıranın takip edilmesi daha uygun olabilir. 

Risale-i Nur eserleri Isparta’da yazılmıştır. Kâinatta tesadüfe tesadüf edilmez. Kur’ân-ı Kerîm’de “şems” kelimesi,  otuz iki âyette, toplam otuz üç defa geçmektedir. Kur’ân’ın manevî bir mu’cizesi olan “Risale-i Nur” Barla’dan gönüllere yansıyan sonsuz güneştir. Türkçe olması bizim için ayrı bir nimettir. Milletimize ayrı bir iltifattır. Bu sonsuza ait güneşe aklımızı, kalbimizi, gönlümüzü açmak bizim için en önemli vazife olmalıdır.

Dipnotlar:

1- En’am Sûresi, âyet 76.

2- Şems Sûresi, âyet 1.

3- Nur Sûresi, âyet 35.

4- Sözler, Yeni Asya Şubat 2005, sayfa 270.