Bu gençlik ni’metini kimimiz boş yere harcayıp heba ederken, kimimiz ise değerlendirip, dolu dolu yaşar. İkincisi güzel, ama nasıl, nerede, niçin ve kim için harcadığımız çok daha önemli. Gençliğin vermiş olduğu heyecan, his ve hevesle, günaha, harama girerek mi harcıyoruz; yoksa bulunduğumuz dünyada kendimizi misafir telâkki edip, bu misafirhane sahibinin emir ve yasaklarına riayet ederek mi? Birisi, geçici zevklerle heba edilen bir gençlik iken, diğeri Allah için harcanıp, ebedî bir hayat kazanmaya vesile olan ve ahirette bâkîleşen kıymetli bir gençlik. 

Evet, Allah namına yapılan her şey bekaya namzettir. “Çünkü Kayyum-u Bâki olan Zât-ı Zülcelâl’e verilen ve onun yolunda sarf edilen şu ömr-ü zâil, bâkiye inkılâb eder, bâki meyveler verir. O vakit ömür dakikaları, âdeta tohumlar, çekirdekler hükmünde zahiren fena bulur, çürür. Fakat âlem-i bekada, saadet çiçekleri açarlar ve sümbüllenirler. Ve Âlem-i Berzah’ta ziyadar, mûnis birer manzara olurlar.”1

Önümüzde iki yol var. Peki, biz gençler hangisini tercih etmeliyiz? Gençlik ni’metini gaflete dalarak heba mı etmeliyiz, yoksa mezkûr ifadelerde yer alan hakikatleri rehber edinip, ebedî bir gençlik kazanmak için mi sarf etmeliyiz? Tabiî ki aklı başında her genç birinci yoldan şeytandan kaçar gibi kaçacak, ikinci yola yapışacaktır.

Cenâb-ı Hak, bizlere vermiş olduğu gençlik ni’metini heba etmeden en güzel şekilde değerlendirmeyi ve ahirette ebedî bir gençlik kazanmayı nasip etsin inşâallah. Âmin…

Dipnot:

1) Sözler, Said Nursî, s. 49, Yeni Asya, 2013.