Bir esnaf arkadaşımızın işyerinin camına bu afişi astık. Karşı hanın çay ocağının sahibi evde ayaklarından özrü olan ve çok kitap okuyan oğlu için ansiklopedi türü kitaplar alıyormuş. Bizim afişi görünce genel kültür ansiklopedisi gibi ben bu kitapları nasıl alabilirim? diye esnaf arkadaşımıza soruyor.  O da bu afişi asan arkadaş ara sıra uğruyor gelince seni görüştürelim diyor. Birkaç gidişimde esnaf arkadaş bana söylemeyi unutuyor daha sonra çaycı arkadaş sitem ediyor. Geldiğinde niye söylemiyorsun diye bizim çaycı ısrarla seni soruyor. Bu kitapları almak istiyormuş deyince aceleyle gidip görüşüyorum. Kardeşim defalarca sizi sordum. Neredesiniz diye bana da sitem ediyor. Çay ocağının güzel çayından yudumlarken oğlunun çok kitap okuduğunu bu kitapları da almak istediğini söylüyor. 

Ben de gazete aboneliği karşılığında kitaplarınızı teslim ettiğimizi söylüyorum. Tabiî ki gazete aboneliği vesilesiyle sık sık görüşüyoruz. Çünkü gazete parasını benden haftalık al ben haftalık çay parası topluyorum aylık olursa biraz zorlanırım diyor. 

Bu durum her hafta sonu görüşmemiz sohbet edip birbirimizi tanıma ve anlama fırsatı doğuruyor. Gazetemizin bazı fikirlerinin kendisine ters geldiğini sol görüşlü bir anlayışa sahip olduğunu sohbet arası hatırlatıyor. Gençlik yıllarından gelen bir fikir akımının etkisiyle haksızlıklara karşı olduğunu, eşitlik istediğini, fikir hürriyetini istediğini, adalet istediğini zikrediyor. Sizin bu fikirleriniz en demokratik talepler,  İslâm’ın özünde olan prensipler.  Siz solcu değil aslında demokratsınız deyince hoşuna gidiyor. Fikirlerine saygı ile ve zarafetle katıldığımızı gazetemizin ana misyonunun da bu olduğunu söylediğimizde gazetemizin bazı manşetlerinden rahatsız olduğunu, ama bazı dini konuları merak ettiği için okuduğunu söylüyor. Bu arada tanıtımını yaptığımız Can Kardeş Dergisi’ni de almaya başladı. Bende Üstadımızın tabiriyle bir şey bütün bütün elde edilmezse de tamamen terk edilmez düsturuyla gazeteden neresini beğeniyorsa orayı oku ki istifade edesin diye mukabele ettim. 

Rahmetli Şaban Döğen Abinin yazılarını beğendiğini özellikle onu takip ettiğini belirtti. Görüşmelerimizin  ileri ki safhalarında Ramazan geldi ve oruç tuttuğunu söyleyince hafta sonu iftar dâvetimiz var siz benim dâvetlim olun dedim.  Ailesiyle görüşüp arkadaşlarla iftar yapacağını söyledi. İftardan sonra arzu ederse kalabileceğini teklif ettim. Yemek namaz sonrası  Risale-i Nur dersini dinledikten sonra çay içerken handa çay verdiği bir çalışanın da orada olduğunu görünce ikisi de şaşkınlıklarını gizleyemediler. Ben yıllardır geliyorum sen nasıl geldin gibi çaycı abimize soruyor.  O da geliyordun da beni niye daha önce çağırmadın diye şaka yolu birbirine espri babından takılıyorlar. Her hafta buradayız arzu ederse her zaman kapımızın açık olduğunu belirtiyoruz. Bu abimiz iyi bir gazete okuyucusu olduğu gibi sonraki yıllarda gazetemizi dükkân dükkân dağıtımını yaptı. Neşir görevinin sınırı yok. Bir afiş hayatların değişmesine vesile olabiliyorsa demek ki hiçbir vazifeyi ihmal etmemek gerekiyor. Ahirette bizi kurtaracak bir eser bırakmak istiyorsak, gönüllere girmek için çok gayret etmemiz, neşir görevini bi hakkın yerine getirmemiz lâzım. Her Nur Talebesi bir NUR POSTACISIDIR. Postacı kapıyı 3 kere değil görevi bitinceye kadar çalar. 

Selâm olsun gönül dostlarına…