Ankara Kocatepe Camii’nde ilkini 28 Ekim 1990 yılında gerçekleştirdiğimiz Bediüzzaman Mevlidleri, 17 Ekim 2000 yılına kadar on yıl boyunca devam etti. 1991 yılında bir defa ara verdiğimiz mevlidler serisi, 28 Şubat sürecinde de kesintiye uğramadı.
On dört yıl gibi uzun bir aradan sonra, 19 Ekim 2014 Pazar günü gerçekleşen Bediüzzaman Mevlidi, tam bir hasret buluşması ve Nur Talebelerinin bayramı gibiydi. Türkiye’nin dört bir tarafından uçak, tren, otobüsler ve özel araçlarıyla bir sel gibi akıp gelen muhabbet fedaîleri, yaklaşık kırk bin kişilik bir kalabalıkla, caminin hem içini, hem de dışını şenlendirdiler. Öğrendiğimize göre, bayanlar cenahında ise tam bir izdiham hali varmış.
Yüz yirmi kişiden oluşan ve iş bölümü yaparak her türlü ihtiyaca cevap veren ekiplerin organize edilmesiyle, en küçük bir olumsuzluk olmadı. Müsbet hareket prensibimiz her cihetle hâkimdi. Gelen misafirlerin her türlü ihtiyacı düşünül-müştü. Caminin dışı bayram yeri gibiydi. Hem erkekler, hem de bayanlar tarafında gerçekleşen gıda kermesleri, kitap sergileri ve asâyişle görevli ekiplerin varlığı, sıfır sorun ve sıfır vukuatla sona erdi.
Cami içindeki cemaat huşu ile aşr-i şerif ve mevlid-i şerif dinlerken, cami dışı uzun yıllar boyunca birbirini göremeyenlerin hasretle buluşma ve kucaklaşmalarına sahne oluyordu. Mele-i Âlânın hadsiz sakinleri olan melâikelerin gıpta ile izlediği bu muhabbet tablosunun, kıyamete kadar kesintisiz devam etmesini Cenâb-ı Hak’tan niyaz ediyoruz.
Yüzde doksanı, Yeni Asya Nur Camiasının şahs-ı manevîsini temsil eden iman fedailerinin teşkil ettiği bu mevlid, sair Risale-i Nur gruplarının ve ehl-i imanın bir araya gelmesine vesile oldu. Farklı meşrep ve mesleklerle İslâm dinine hizmet edenlerin, bu mevlid vesilesiyle ittifak etmeleri, ileride İttihad-ı İslâm’ın temel taşlarından biri olacağını sembolize ettiğine kanaat getirdik. Herkes inandığı bir metotla ve beğendiği insanlar ve gruplarla hizmetlerine devam etmeli, ancak böyle ortak meselelerde bir araya gelmelidir. Kendi tarz ve metoduyla yoluna devam ederken, diğer hizmet gruplarının aleyhinde olmadan onlara duâcı olunması, zaten mü’minler arasındaki kalben ittihat ve ittifakın esasını teşkil eder. Bunun dışına çıkan zoraki birleştirme çalışmaları, beyhude bir gayret ve eşyanın da tabiatına aykırı bir durumdur.
Etnik ve mezhebî çatışmaların Ortadoğu’yu kasıp kavurduğu ve yine çeşitli bahaneler yüzünden Doğu ve Güneydoğu başta olmak üzere bazı il ve ilçe sokaklarının savaş alanı gibi görüntülere sahne olduğu bir zamanda gerçekleşen Kocatepe Bediüzzaman Mevlidi, ülkeyi yönetenlere tam bir örnek tablo sunuyor. Hiçbir ayırım yapmadan, Doğulusu-Batılısı, Kuzeylisi-Güneylisi, Türkü-Kürdü, Alevîsi-Sünnîsiyle insanları İslâm kardeşliği potasında eritmeyi ve kardeş yapmayı başaran Bediüzzaman Modeli, örnek alınacak ve uygulanacak yegâne model olarak görünüyor. Zaten Bediüzzaman, Âşık Ömer adıyla bilinen merhum bir talebesine “Bu millet ve memleket kurtuluş için her türlü çareyi deneyecek, fakat Risale-i Nur’dan başka çare bulamayacak” demişti. Bu gün, işte o günleri yaşıyoruz. Devlet gücü ve otoritesiyle sokakları kontrol etmekte zorlanan devlet adamları ve ülkeyi yönetenler, artık çarenin Risale-i Nur’da olduğunu görmelidirler. Hangi sebeple olursa olsun, Risale-i Nur’a getirilen bandrol yasağını, bir Bakanlar Kurulu kararıyla tez zamanda ortadan kaldırmalı ve Risale-i Nur’un orijinal haliyle basılmasının önünü açmalıdırlar. Hem de böylece ülkenin üzerinde kara bulut gibi dolaşan, milleti çok cihetle perişan eden ve çok yakında bekleyen maddî ve manevî musîbet, harp korkusu ve sair belâ ve felâketlerin gelmesini de önlemiş olurlar. “Şimdi, Hutbe-i Şamiye okumak zamanıdır” diyen bir Başbakanın, bu gerçekleri dikkate alacağını ummak istiyoruz.
Mevlid münasebetiyle dikkatimizi çeken başka bir durumu da paylaşmak isteriz. Gelecek sene, sponsorlar bularak tutacağımız otobüslerle, mahallimizde okuyan öğrenci gençliğimizin tamamını mevlide getirelim ki, katılanların yaş ortalaması bir hayli aşağıya çekilebilsin. Bununla birlikte, bu büyük organizasyonda emeği geçen bütün kardeşleri yürekten tebrik ediyoruz. Gerçekten yorulduklarına değen bir program oldu, elhamdülillah.