Nasıl insanlar olduklarını, diyaloğa açık olup olmadıklarını, hatta bir takım konuları konuşup konuşamayacağımızı öğrenmek istiyoruz.

Onun için de bu amaçlı, alış veriş yaptığımız insanlarla, parkta otururken tanıştığımız, metroda yolculuk halinde iken yanımıza oturan insanlarla ‘selâm’ verip, birkaç kelâm ediyoruz, yani tanışmalar, görüşmeler yapıyoruz.

Doğrusu bir insan olarak, onlar için de bizler için de ‘hoş’ oluyor. Bu durumda insan, insanlığından memnun oluyor. İşte insan olmanın güzel taraflarından biri de bu. Yani birbirini anlıyorsun. 

Özelliği ne olursa olsun, ne şartlarda nerede yaşarsa yaşasın, taşıdığı duygular, oluşan tepkiler, içinden gelip geçenler birbirinden çok uzak değil. Onun için ortak gülme motifleri, ortak sevme motifleri, zayıflıklar birbirini anlamaya mani değil, hatta anlaşmayı kolaylaştıran etkenlerdir.

Tabiî bütün bu görüşmeler sürerken çantalarımıza koymuş olduğumuz İsveç dilinde yazılmış, İngiliz dilinde yazılmış Risalelerimiz var. Biraz da amacımız kendi içinde olduğumuz ortak insanlık değerlerini anlatan Kur’ân tefsirimizden ilgili bulduklarımıza vermek.

İlgili arkadaşlarımızdan da İsveçlilerin de çok iyimser, iyi niyetli, barışçıl ve düşüncenize katılmasa bile dikkatle dinleyen insanlar olduklarını öğrendik. Zaten interneti şöyle biraz karıştırınca da onların hayatlarıyla ilgili, tarihleriyle ilgili bir takım ipucu bilgilere ulaşmak hiç de zor değil. Yani meselâ yüz yılı aşkın bir zamandır herhangi bir ülke ile bir savaş durumu yaşamadıkları bunun bir göstergesi.

Ama sahaya inince anladık ki, durum uzaktan gözüktüğü gibi değil. 

Yani evet İsveçliler yine aynı karakteristiği yaşıyor ve taşıyorlar da, fakat dünya ve gidişatı aynı değil.

Özellikle tanışırken Müslüman olduğumuzu, Türkiye’den olduğumuzu, gezi ve okuma faaliyetleri yaptığımızı ifade ettikten sonra insanların bakışlarında bir değişiklik meydana geliyor.

Ne acı ki, televizyonların, gazetelerin haberleri ile oluşan zihin dünyasındaki kavramlar alt-üst olmuş. 

Zındıka komitelerinin projesi olan IŞİD’in, PKK’nın Müslüman görünümü altındaki insanlık dışı tavır ve tutumları İslâm kavramını, Müslüman kavramını ciddî oranda örselemiş. Onun için bizi dikkatle dinleyen insanlar, biraz sonra okuduğumuz kitaplardan kendilerine hediye kabilinden vermek istediğimizde az önceki hoş tavır ve tutum bir anda değişiveriyor.

Buradan da anladık ki, artık kitap vermek, broşür vermek değil, o kitabın içindekileri günlük hayatta göstermek zamanıdır. Batılı insanlar lâfa bakmıyorlar, icraata bakıyorlar.

Ve dersimize dönüyoruz, ‘Eğer biz ahlâk-ı İslâmiyenin ve hakaik-i imaniyenin kemalatını ef’alimizle izhar etsek, sair dinlerin tabileri, elbette cemaatlerle İslâmiyete girecekler ve belki küre-i arzın bazı kıt’aları ve devletleri de İslâmiyete dehalet edecekler.’ (Hutbe-i Şamiye)

Avrupalılar yaşanan bir İslâm görmek istiyorlar. nitekim yaşadığımız bir örnek de bunu bize hissettirdi.

Stockholm’de metroya biniyoruz. Gişe görevlisi de bilet kesiyor ve onun bir anlamda gözetiminde biletli geçiş yapıyoruz. Orada görüyoruz ki, bir biletle iki, üç, dört kişi geçebiliyor. Oradaki görevli de aslında bunları görüyor. Ama görmezden geliyor. Biz de bir güzel biletlerimizi aldık ve geçişlerimizi yaptık. Görevlinin tatlı tebessümü, adeta ‘sizi tebrik ediyoruz’ anlamı taşıyordu. Yani Müslümanda hilenin olmamasının ifadesi, menfaatimizeymiş gibi gözüken basit adımlara bile tenezzül etmemektir. 

Sayın Eraçıkbaş’ın ifade ettiği gibi, gerçekten ruhsuz Stochkolm’e Nur Talebeleri bir ruh kattılar.