Çünkü her kelimenin her gence özel bir mesaj taşıdığını biliyorum. Kiminin koluna girip ayağa kaldırabilen kelimeler, kimileri için aynı sağlıklı paylaşımı yapmıyor, yapamıyor. 

Kelimelerin bile kifayetsiz kaldığı o kadar çok mesele var ki. İnsan sayısınca özel ilâçlara ihtiyaç var. İnsan işte bu kadar özel. Gençlerle ilgili yazımıza gelen şu mektup, her bir genci özel dinlemek, özel değerlendirmek ve özel çözümler aramak gerektiğini bize bildiriyor.

Bu mektupla ilgili özel bir çalışma yapmak istiyorum. Mektubu herkes dikkatlice okusun. Sonra gençlerle ilgili şikâyetin ne olduğunu belirlesin. Anlaşılmadı ise bir kez daha okusun. Sonra, mektup satırlarında çare olarak nelerin olduğunu bulmaya çalışsın. Her şikâyet, içinde şikâyete sebep olacak sebebi ortadan kaldırmaya dönük çareler de ihtiva eder. Kişi problem olan konuyu görünür hale getirince iş büyük oranda kolaylaşıyor. 

Kendimize problemin ne olduğunu anlatabilmişsek, çareye de yakınlaşmışız demektir. İlim onu tardeder, cehil onu dâvet eder meselesi gibi. Kelimelerin ardındaki ruh halini, duyguyu hemen görebilmek kolay değildir. Empati bu noktada önemlidir.

“Değerli hocam merhaba, gençlerle ilgili yazdığınız makaleyi okudum. Teşekkür ederim. Ancak bizim için yardımcı olacak, fikir verecek, yol gösterecek yazılarınıza da ihtiyacımız var. Zira 3, 4 yıl babalarından, annelerinden ayrı kalmak zorunda olan gençlerimiz var. Belki daha çocuk yaştaydılar ayrılmadan önce, ama şimdi binlercesi ergen delikanlı birer genç oldular. 

Biz ebeveynler, bazen anne bazen babalar çocuklarımıza hem anne hem babalık yapmaya çalışırken ne yapacağımızı, nasıl davranacağımızı şaşırıyoruz. Bazen hasret, özlem, bazen arkamızdaki baba gücünün eksikliği hayatı çekilmez kılıyor, çaresiz kalıyoruz. Çocuklara nasıl davranmalıyız şaşırıyoruz. Kimi zaman yasak koyuyoruz bunalıyorlar. Kimi zaman serbest bırakıyoruz sınır tanımıyorlar. İbadetlerini takip edip yönlendirdiğimiz zaman problem yok. Hatırlatmazsam gevşeklik gösteriyorlar. Manevî eğitim yok. Birbirleriyle sürekli sürtüşme halindeler. Maddî beklentilerinin sınırı yok iknada zorlanıyoruz v.s. Bizi değerli fikirlerinizle aydınlatırsanız seviniriz, kolay gelsin...”

Gençleriyle ilgili problemi olan ebeveynlerden bir şey isteyeceğim. Şikâyet edilen durumu anlatan bir mektup yazın. Yazılan mektupta, duygular düzgün anlatılmışsa pek çok işe yarar bilginin varolduğunu göreceksiniz. Yani bunu fark edeceksiniz. Nitekim önemli olan da budur. Eğitim sizin kolunuzdan tutup da şunu yap, bunu yap demez. Sadece sizin problemi ve çareyi görmenize katkı sağlar. Yani farkındalık oluşturur. Gerisi size kalmıştır.

Şu yukarıdaki mektubu ele alalım. Sizce bu mektubu yazan hanımefendi ile genci arasındaki problem nedir? Satırlarda çözümü de görebiliyor musunuz?

Evet, hiç uzaklara gitmeden, yaşadığımız problemi doğru tanımlayabilirsek, problem bize çözüme dönük yardımcı olacaktır. Problemin bize yardımcı olması çok önemlidir. Çünkü nerede bir problem varsa, o problemin çaresi de yine oralardadır. Yazın problemi ve sonra sorularınıza cevap arayın, kendiniz çareyi fark edeceksiniz.

Gençlik problemlerinde çare, ebeveynin problem olarak ifade ettikleri civarındadır. Yani suçta suçu işleyenden izler vardır. Problemi anlatan, yaşayan çareye de yakın demektir.

Çare de problem cinsindendir. Problemi doğru görebilen çareyi de görebilir. Zaten çoğu zaman mesele çareyi görememekte değildir, çareyi hayata geçirememektedir. Ama bir şey bilinirse izale edilmesi kolaylaşır. 

Gençlerle olan iletişim probleminizi anlaşılır şekilde yazın ve çareyi de arayın. Çare, yazdığınız problemin civarındadır. İyice bakarsanız görebilirsiniz. 

Gelişmelerle ilgili bizi de bilgilendirin, olur mu?