Din ve Hayat’ın, 2015-26. Sayısı, namaz hakkında. Dergiyi geçtiğimiz günlerde istifadeyle okudum ve namaza dair yeni bilgilere ulaştım. Emeği geçen bütün ilim ehline teşekkürler.

Dergi’den bir mana esintisini sizinle de paylaşmak istiyorum:

Namazda ‘tam bir konsantrasyon’ halinde olmak… Kur’ân’da imandan sonra en çok ifade edilenin namaz olması… Takva sahiplerinin en başta namazlı olduklarına işaret edilmesi… Namaz, çirkinliklerden ve kötülüklerden alıkoyar… Kelime-i Şehadetten sonra hemen namazın gündemde olması… Cemaatle namazın ayrı bir ehemmiyet arz etmesi… 

Dengesiz beslenme nasıl bedenî hastalıklara dâvetiye ise, dengesiz manevî beslenme de manen hastalanmaların kapısını aralaması… Namazla ayağa kalmak ve namazı ayağa kaldırmak… Bütün İslâm toplumlarının namaz ibadetini ayağa kaldırmak için bir ucundan tutması gerektiği…

Namaz, yediden yetmişe her mü’mine emredilmiş ve namazın terk edileceği bir yer ve zaman bırakılmamıştır…  

Namazı muhafaza, namazla muhafazadır…

Ve yazıklar olsun namazlarından gafil olanlara, namazı bir yük görüp bu konuda tembel davrananlara ve namazlarından bihaber olanlara.

Peygamberimizin (asm) vasiyeti uygulanmayı bekliyor: “Namaza dikkat edin. Ona gereken önemi verin ve özen gösterin.”

Ve selâm olsun namazı ayağa kaldırıp, namazla hayatına yön verenlere.

Mekke döneminde mü’minler, müşriklerin eziyetlerine karşı Kur’ân’a ve namaza sığındılar.

Bir Sahabi’nin Peygamberimize (asm) Cennete götürecek ameli sorduğunda, Hazret-i Peygamber ona, bolca namaz kılmasını tavsiye etmiştir. Yine bir başka Sahabi Allah Resulüne, ‘Cennette seninle birlikte olmam için duâ buyurun.’ dendiğinde, ‘Secdelerinle bana yardımcı ol.’ karşılığını verdi.

Peygamberimizin (asm), ölüm hastalığında vücudunu saran acılara rağmen biraz canlanmak için üzerine su dökünüp namaza gitmeye çalışması, ama üç defa böyle yapmasına rağmen her seferinde bayılması; müteakip günlerde hastalığı biraz hafifleyince amcası Abbas ve damadı Ali’nin omuzlarına tutunmuş halde ayaklarını sürüyerek Mescide gitmesi…

Namaz, Müslümanın olmazsa olmazıdır… Namaz, bu toplumun üst kimliğidir. Namaz kadar insanları bir araya getiren, duygularını, tasavvurlarını birleştiren, kardeşlik ruhunu en üst seviyede gerçekleştiren bir ibadet yoktur.

Ömer ibn-i Hattab (ra) Mecusi bir köle tarafından namazdayken bıçaklandı. Yere düştü bayıldı. Mü’minlere sabah namazını kıldırmakta olan Hz. Ömer’e baygınken güneşin doğmak üzere olduğu hatırlatıldı. 

Baygın halde bulunan Hz. Ömer, bu ikazı duyunca dimdik ayağa kalktı ve şöyle dedi: ‘Namazı terk edenin İslâm’dan nasibi yoktur.’ Sonra sırtından kan akıyor olduğu halde cemaate sabah namazını kıldırdı ve sonra düştü, ruhunu Rabbine teslim etti.

Ayşe validemiz, Resulullah’ın (asm) vefatı yaklaşınca ara sıra bayıldığını anlatır. Bir gün kendine geldi, abdest almak istedi, gücü yetmedi tekrar bayıldı. Birkaç defa bu tekrar ediyor, sonra leğen ve su getirin diyor, oradakilerin yardımıyla abdest alıyor. İki kişinin yardımıyla Mescid-i Nebevi’ye geliyor, Hz. Ebubekir namaz kıldırması için Resulullah’ın (asm) öne geçmesini rica ediyor. Tabiî ki bu onun son namazı olacak, Resulullah (asm) oturduğu yerden son namazını kıldırıyor. 

Son sözü şu oldu: ‘Namaza dikkat edin!’ ve ruhunu teslim etti.

Dinin direği olan namaz, hayatın nasıllığı hakkında bilgi veriyor.

Hayatlanmak, namazlanmakla mümkün.

** 

Din ve Hayat’dan, milyonların hayatına hayat katmış bir Kur’ân tefsiri olan Risale-i Nurları da bir dosya konusu yapmasını diliyorum.