Cümlede kalmaz duygu, fiile dönüşür. Gerçekliği bir şekilde ortaya çıkar.

İnsandaki kıymetli emanetlerdir duygular. İnsana verilişleri hikmetlidir.

Korku duygusu, insanın maddî manevî varlığını korusun diye verilmiş. Yoksa her şeyden korkarak hayatı azaba çevirsin diye değildir. Ama işte bu da iman ölçüsündedir. İnsan imanı kadar korkar veya korkmaz. Neyden ne kadar korkacağını hakikî imanı öğretir. Öyle ki, hakikî imanı elde edince kâinata bile meydan okuyabilir.

İnsan genlerini bozmamışsa; korku korkudur, sevgi sevgidir, neşe neşedir.

Duygular saftırlar onları farklı göstermeye kalkmayın. Korkaksanız, cesurmuş gibi yapmayın. Neşeliyseniz, öfkeliymiş gibi durmayın. Bu, sırıtır.

Korkaksanız, korkak olun; emin olun bu daha değerlidir. Bilirsin ki adam korkaktır. Ona göre yaklaşım sergilersin. Hatta merhametin bile gelişebilir. Kötü bir şey değil korkak olmak. Hiç değilse, ‘zayıf tarafım bu’ dersin. Kötü olan korktuğun şeyin korkulacak bir şey olmaya değmemesidir.

Korkak olup cesurmuş gibi davranırsanız, merhamet de edilmiyor. Diş kirası istemeye kalkıyorlar. 

Korkulmaması gereken şeyden korkmak, korkulması gereken şeyden korkmamak hastalık halidir.

Tehevvür, şecaat ve cebanet korkunun alt üst sınırlarıdır.

Maddî manevî hiçbir şeyden korkmamak tehevvürdür ve Nemrutlar, Firavunlar, diktatörler bu noktadan türer.

Şecaat, korkulması gerekenden korkar, korkulmaması gerekenden korkmaz. Budan adil hâkimler, şefkatli, merhametli melikler doğar.

Cebanet ise, maddî ve manevî her şeyden korkma, titreme halidir. İzzet, namus ve şeref böylelerde payimal olur. Vatan elden gitmiş, namus çiğnenmiş, hırsız evi talan etmiş böyleler için önemi yoktur.

Hiç zorlamayın gerçek duygu bir şekilde ortaya çıkar. Sevgi dolu gözüken nefret hallerinde acıtan, inciten darbeler vardır. Gülümseyen adavet bakışlarında yıkan, yok eden bir taraf vardır. 

Biline ki, tarih boyunca hiçbir korkak, kahraman unvanı almamıştır.

Hiçbir kahraman korkak olarak kayıtlara geçmemiştir.

Duygular masumdur, insan onları yoldan çıkardı.

Bir hayat boyu içinde duygu büyütür insan. Ve o büyüyen duygular o insanın hayatı olur.

Büyümüş duygunun değişmesi güçtür. Duyguyu henüz duygu yaşken eğmeli, eğitmeli. Bunun için gerekirse bedel ödemeli. Sahteci bir dünyada yaşamaktansa, gerçek duygularla yaşanabilecek yerlere hicret etmeli insan.

Korkaklığın adı hiçbir kültürde müsbet hareket olmaz.

Adavet duygusu baskınsa, orada muhabbet yeşermez.

Hile varsa, dürüstlük yoktur.

Acımıyorsanız, şefkat etmiyorsanız, omzundaki akrebi atmıyorsanız sevmiyorsunuz demektir. Sevginin olmadığı yerde güzel duygular gelişmez.

Duyguların gerçekliği daha kıymetlidir. Korkuyorsanız, korkun. Korkarken, korkmuyor gibi yapmayın. Severken sevmiyor gibi yapmayın.

Gerçek duygularla yaşanmadığında hayat kalitesi düşer. Böyle uzun bir ömür yaşamaktansa, gerçek duygularla kısa bir ömür daha kıymetlidir.

Duygu değişimi yürek ister. Bazen insanlardan uzaklaşmayı, bazen çevreyi, alışkanlıkları terk etmeyi ister bedel olarak.

Bu da herkesin harcı değildir. Korkuyorsanız, korkun ve titreyin.

Korkunun adına müsbet hareket falan demeyin. Korkuyorum deyin ve rahatlıkla titreyin, bu daha masumdur, belki merhameti celbeder. Duyguları doğru tanımlayın, onlar çocuk gibidirler, yalan söylemezler.