İnsanlarla ilgili bazen çok çabuk olumlu veya olumsuz yorum yapıveriyoruz.  ‘O, çok iyidir’; ‘O, harika bir insandır.’; ‘O benim için artık bitmiştir’, ‘O kötülüğün temsilcisidir.’, hatta bazen abartarak, ‘Onun gibisi daha dünyaya gelmiş değil’ deriz.

Bu cümleler ne olumsuzu ne de olumlusu çok da sağlıklı değiller. İnsanları tanımanın en iyi yollarından birisi onlarla vakit geçirmektir.

Diyorlar ya, insanı anlamanın yolu, ya bir birlikte yolculuk yapmak, ya bir alış verişte bulunmak ya da bir iyi veya kötü gün yaşamış olmak.

Durum düşünceler için de geçerlidir. Tarih boyunca düşünceler olgunlaşarak varlığını göstermişlerdir. Çok zorlu süreçlerden, iniş ve çıkışlardan, ciddî müdahalelerden geçmiş, rüştünü ispat etmiş düşünceler vardır.

Nitekim daha yakın bir geçmişi bulunan Nurculuk tarihi bile incelense düşüncenin ne zorlu bir yolculuktan geçtiğini anlamak zor olmayacaktır. Bir düşünceyi yok etmek için her türlü maddî ve manevî gücü kullanarak ne gerekiyorsa yapılmış. Hapisler, sürgünler, yasaklamalar, tehditler ve sonunda da savunucularını zehirleyerek ortadan kaldırmaya kadar konu ileri gitmiş.

Sonuç ortada; zorbalık, baskı düşünceyi yok etmez, güçlendirir.

İşte zaten düşünceyi kaliteli kılan şey, dâvâyı uzun ömürlü yapan şey içinden geçip geldiği olaylardır. Bir dâvâ yok edilmek için ne kadar çok ciddî bir müdahale ile karşılaşmışsa, o nispette mukavemeti yüksek olmuştur.

İnsan da öyle değil mi? Karşılaştığı olaylara verdiği tepkiyle insan anlaşılıyor. On yıllarca aynı sohbet mekânlarında, aynı maddî ve manevî sofralarda ömür tüketmiş insanlar küçücük bir hadise karşısında, on yıllarca taşıdığı emaneti kırabilmektedir.

Düşünceler de dâvâlar da tıpkı insanlar gibidir. Üzerinden ne kadar çok hadiseler geçmişse o nispette varlığı daha güçlü hale geliyor. Bir dâvânın nasıllığı, mukavemeti başından geçen hadiselerle ölçülüyor.

Nur hareketini bir de, Nurculuğun başından geçen hadiseler gözüyle okumalıdır. Dâvânın kalitesi, içinden geçtiği olaylar karşısındaki mukavemetiyle anlaşılır. İnsan da öyle.

İlâhî adalet de, dâvâsına sahip çıkan, onun için maddî ve manevî fedakârlıklar yapabilen insanların yüzünü güldürmektedir.

Yüzünüz gülüyorsa, bu, bir müjdeyi hak ettiğiniz içindir.

Dâvâsı için fedakârlara müjdeler olsun.