Yeni Asya Gazetesi Erzurum Temsilciliğinin dâveti üzerine, on yıllardır içimizde sıcaklığını taşıdığımız karlı Erzurum şehrine gitmek düşüncesi bile bizi heyecanlandırmış ve içimizi ısıtmıştı.
Demek, mekânın soğukluğu veya sıcaklığından ziyade, orada yaşayanların o mekâna kattıkları ruh asıl iklimi belirliyor.
25 yıl önceki hatıralarımızın mekânını, insanlarını 25 yıl sonra gözlemlemek ve duygularımızdaki karşılığını hissetmek hakikaten yaşanası bir hal. Doğrusu, Erzurum deyince, içimde ayrı bir heyecan hissediyorum. Çünkü üniversite öğrencilik yıllarımız bu şehirde geçmişti. 
Bu şehirde öğrenciyken, belediye basın danışmanlığı görevi üstlenmiştim. Yeni Asya Gazetesinde yazılar, röportajlar, denemeler yazmaya bu şehirde heveslenmiştim.
Bu şehirde ilkyazı daktilomu o zamanlarda temsilcimiz bulunan, şimdilerde de hizmetlerde etkin yer alan Gürbüz Ağabeyim almıştı. Daktilo seslerinden birlikte kaldığımız arkadaşlarım rahatsız olmuşlar, ama Gürbüz Ağabeyim sahip çıkmak adına çözümler bulmuştu.
Yine o yıllarda kıymetli akademisyen Suat Yapalak ile yüzleri aşan Yakın Tarih Ansiklopedileri pazarlamıştık.
Mahalli gazetelerde farklı isimler altında birkaç yıl köşe yazıları yazmıştım. Sonrasında ise, bu şehirden Başbakanlık Osmanlı Arşivleri Daire Başkanlığında çalışmaya geçmiştim.
Tabiî faaliyetler, beraberinde şevki, şevk de hizmet etmeyi getirmişti. Anlayacağınız, çalışmayı, okumayı bu şehir bana sevdirmişti.
Faaliyetler kapsamında onlarca, yüzlerce esnafla, gazeteciyle, ticaret erbabı dostlarla tanışmıştık.
Tabiî benim için en önemlisi olan, Risale-i Nur hizmetleri çerçevesinde kalmak, Yeni Asya Gazetesi faaliyetlerinde bulunmak ve orada bir kimlik ve kişilik kazanmaktı. Şükür ki, o gün bu gündür, kazandıklarımızdan bir şey kaybetmedik. Hatta Yeni Asya Gazetesi’nde yazı yazan, kitapları neşrolunan, o seçkin insanlar topluluğunun bir üyesi olmak gibi bir bahtiyarlığı Rabbim bizlere nasip etti. Daha ne olsun. Hayat, zaten başka niçin yaşanır. Uğrunda hayatınızı vereceğiniz bir kutsi dâvânız varsa, sizin için problem yok demektir. Ebedî bir dâvânın yolcusu isek, iki dünya saadetine çalışıyorsak ve en önemlisi de Rabbim bizi şahs-ı manevinin içinde, imanla muhafaza ediyorsa, ne kadar şükretsek azdır.

**

Erzurum’da, eşim bayan kardeşlerimize, biz de baylara ‘Hizmette Şevki Kaybetmemek’ konulu bir çalışmamızı paylaştık. Yine, muhteşem üniversite gençlerine, ‘Pozitif Gençlik’ sunumu yaptık.
Doğrusu, Erzurum programımızla ilgili taşıdığım kanaat, öncelikle eşim Yasemin Yaşar’la öğrencilik yıllarımızın hatıralarını tazelemek açısından muhteşem oldu. Bir hatıra ne kadar güçlü ise, taşıdığı mana o kadar güzeldir.
Diğer bir açıdan, Gürbüz Dinçer Ağabeyimi, kardeşi Yılmaz Dinçer Ağabeyimi, Aydın Beyefendileri ve öğrenciliği de orada geçmiş olan ve şimdilerde hizmetlere ailece ciddî omuz veren Hamza kardeşimi ve ailelerini hakikaten tebriklerle, takdirlerle yad etmek lâzımdır.
Tabiî çok özel paragraflar açmam gereken bir ciddî konu da, kahraman, başarılı, güzel fakültelerde okuyan onlarca üniversiteli genç arkadaşlarımın, Nur hizmetlerine olan ilgileridir. Onların arasında olmak bana ciddî heyecan yaşattı. Her biri ciddî bir Nur Talebesi, gayretli bir dâvâ adamı ağırlığı taşıyan kardeşlerimle iftihar ettim. Onların ciddî soruları karşısında birlikte çözümler düşündük. Nurlarda her türlü sorunun cevabının varlığı ile rahatladık.
Özellikle de tıp öğrencisi Zeyni kardeşimle yaptığımız, ‘Pozitif miyiz, negatif miyiz?’ uygulamasında, baktık ki, Nur Talebesi kardeşlerimin negatif diye kurdukları cümleleri bile pozitif çıktı. Anladım ki Nur Talebelerinin dünyalarında negatif düşünceye yer yok.
Ve biz de ‘küfür ve dalâlet dışında her hal için Allah’a hamd olsun’ diyerek, programımızı neticelendirdik.
Erzurum; sağlam, dinç, dinamik, pozitif insanlar diyarı.
Soğuk, sıcak iklimlerde nurlar, soğuklara serin; sıcaklara da selâmetli anlamlar katmış.
Erzurumlu kardeşlerimize duâ edelim ve onların duâlarını alalım.
Ne mutlu böyle bir şahs-ı manevinin içinde yer alanlara.