İlâhî dinler de bu cümleden sayılır. Meselâ, Hz. Musa’nın (as) Firavun’a ve Hz. İbrahim’in (as) Nemrud’a karşı mücadeleleri gibi… Fakat çok enteresandır ki o zalimler bile korkak ve dalkavuk ulemayı, gerçek âlimler, kahraman komutanlar ve hatta Peygamberlere karşı kullanmışlar. Meselâ; Firavun’un Belam’ı, Cengiz’in Cafer Hocası ve Süfyan’ın Börekçi’si gibi... Şimdi size tezimi tesbit veya test eden bir temsil arz edeyim.

Bir zamanlar Azerbaycan’da, Ali Ağa diye bir zalim türemiş. Hocalar başta olmak üzere, âlimi, hacısı, halkı herkes karşısında el pençe dururmuş. Herkes Allah’ı, kitabı unutmuş, Ali Ağa’nın korkusundan gece gündüz onu sayıklıyormuş. Artık “Yattı Ali Ağa, kalktı Ali Ağa, gitti Ali Ağa, geldi Ali Ağa” derken, Cenâb-ı Allah gazaba gelir, bu korkaklık ve riyakârlığa karşı, bunlara Kendini hatırlatmak için bir kuraklık ve peşinden kıtlık vermiş. Halk bu felâketin çaresini arayıp dururken, son çare yine hocaların yakasına yapışıp yağmur duâsı istemeye başlamışlar. Artık ahali türbe türbe dolaşıyor, âlimler yalvarıp yakarıyor, bir türlü yağmurlar gelmiyormuş. Çünkü bizzat sebep olan Ali Ağa’nın ismini korkudan kimse zalimler arasında telâffuz edemiyor ve tabiri caizse devamlı topu taca atıyorlarmış. 

Yine günlerin birinde ahali duâya giderken, bir Allah dostu görüp onu da duâya dahil etmek için yanlarında götürmüşler. O Allah dostu bakar ki hocalar “Ya Rabbi mazlûmları affet, zalimleri kahret” diyormuş, fakat kimse Ali Ağa’dan bahsetmiyormuş. Halbuki asıl şerrinden kurtulunması gereken o! İşte onun için Allah dostu da şu çümleyi ilâve ederek, “Ya Rabbi şu Ali Ağayı da kahret” deyince duâ hedefine varmış ve bulutlar hareketlenmiş ve gök gürlemiş, şimşekler çakmış, şahane bir yağmur yağdırılmış.

Yine hocanın biri bir çobana karşıki camiye gidebilmesi için su üstünde yürünecek duâyı öğretmiş. Çoban geçip hoca geçemeyince, “Evlât duâ o duâ da, ağız o ağız değil’ demiş. 

Demek ki bazı hocaların ağızları o çobanın ağzı kadar olamıyor. Asıl mesele ihlâstır.

Bilindiği gibi Muhyiddin Arabî’nin idamına sebep olanlar da, Hallac-ı Mansur’u dara çektirenler de hocalar idi. Yine tekrar ediyorum, maksadım bu âlî makamı adileştirmek değil, âlînin bozulmasının çok adî olacağını isbata çalışarak o makamı muhafaza etmektir. Yani kısaca ilim, Yüce Allah’ın (cc) sıfatıdır, kendini gayesinin aksine kullananları çarpar, aman dikkat!

Bir de hadiseyi Efendimizin (asm) sözlerinden takip edelim:

Hz. Ebu Hüreyre’den (ra) rivayet: “Ahirzamanda zalim reisler (yöneticiler) fâsık vezirler (bakanlar), hain kadılar (yargıç veya hâkimler) yalancı fakihler (fetvacı hocalar) türer o zamana yetişen olursa sakın onların emrine girip zulme ortak olmayın.” (Mecmâ’z-zevaid 5/533)

Hz. Huzeyfe’den (ra) rivayet: “İleride başınıza geçecek bazı amirler olacak, hem zulmederler, hem de yalan söylerler. Kim onların yalanlarını tasdik eder ve zulümlerine yardımcı olursa, o benden değil, ben de ondan değilim. O kimse Kevser havuzuna da gidemez, fakat onların yalanlarını tasdik etmeyen ve zulümlerinde yardımcı olmayan kimse ise, o da bendendir, ben de ondanım ve o Kevser havuzuna da gider. (Mecmuâ-z-zevaid 5/248)

“Ahir zamanda bir mü’min sabahleyin evinden mü’min olarak çıkar, akşama imansız döner, fakat kendine hususî ilim verilenler müstesna...” Acaba bu hususî ilim nedir?

1. Ben böyle bir ahir zamanda yaşadığımıza inanıyorum.

2. Bu hususî ilmi merak ediyorum.

3. Böyle bir ilmin, ancak vehbî ilim olacağına inanıyorum.

4. Hususî ve vehbî ilmin Risale-i Nur olduğuna inanıyorum ve Risale-i Nur bunun en büyük delilidir. Başka bir ilim bilen varsa söylesin, bekliyorum!

Sözün özü: Bir milletin felâketi âlimlerin zilletinden ve amirlerin zulmetindendir.

Meleklerin hocası olan iblis, ilmi olup da enaniyet taslayıp ateş ve çamur felsefesi yapmasaydı, böyle ebedî bir lânete uğramayacaktı.

Hocalar dikkat!