Zira medeni dünyanın bizi, bizim dinimizin ilk emri olan “oku” ile geçmesi bizim de o emre uymadığımız için geri kalmamız bir vakıa olarak ortada dururken ve o acı gerçeği de en etkili anlatan ve dünyada en fazla okuma rekorları kıran Risale-i Nur’a bu düşmanlığın yapılması akla çok soruları getiriyor. Böyle garip hallerin bu çağda ve bilhassa memleketimizde olması bizi memleket milletimiz ve insanlık adına gerçekten üzüyor.

Bir kere bu eserleri vatan, millet insanlık ve din adına yasaklamanın imkân ve ihtimali yoktur.  Zira binlerce hukukî beraat ve o ithamları red eden bilirkişi raporları müddeileri tekzip etmek için yeter de artar bile ve onlar tarihin şeref levhalarıdır. O halde yapanlar neden ve ne adına bu cinayete tevessül ediyor?

Bu vadide bütün aklı başında, ehli hamiyet ve vicdan insanlar bilir ki söylenecek çok şeyler var, fakat ben ezcümle şunları söylemek istiyorum:

Ya bu en hafifi ile vehmine mağlûp olarak idbar korkusu ile ikbal uşaklığıdır veya resmî ideolojinin dayandığı felsefedir.

Eğer korku ise, korkağa lâf tesir etmez, onu önce  cesaretin menbaı olan imana kavuşturmak gerekir. İşte onun da çaresi yine bu eserlerdir.

Şayet bu cinayet hür irade ile uygulanmış bir felsefe ise, ona çok diyeceklerimiz var; 

Filozof ve düşünürlerin ancak nazarî planda ele alabildikleri ve hayal dahi etmekten aciz oldukları en ideal hayat tarzını İslâmiyet asırlarca icra etmiştir. Bediüzzaman da bunları en bediî bir şekilde ispat ettiği için kendisine icma-i ümmet ile Bediüzzaman denmiş bir allâmedir. 

Şayet bu bir felsefe neticesi ise, o materyalist felsefeye girer o halde onu tahlil edelim.

Materyalist felsefe iki şekilde tezahür etmektedir:

1. Hürriyetçilik adına icra edilen sefih kapitalizmdir ki, neticesi Karunculuktur, onu da hazinesi ile arz yutmuştur.

2. Sun’î bir eşitlik iddiası ile sefil komünizmdir ki neticesi Firavunculuktur, onu da askerleri ile Kızıldeniz boğmuştur. İşte bu iki vahim sonucu göze alanlara ise, deriz ki bu dünya öyle ebedî bir meta değil ki bulunca sevinmeye, kaybedince üzülmeye veya nizaa değsin ve haberiniz olsun aklı başında hiçbir insan bu dünyaya itibar etmez.

Bir de bu eserleri okuyanları başkalarıyla karıştırma ise, eğer bu iddia kasıt değil de safdilâne bir tahmin ise, Üstadın talebeleri veya Risale-i Nurları hayatının gayesi yapanlar neden aynı şeyleri yapmıyor, en hafif bir vukuat gösterebilir misiniz? 

Gerçekçi bir savcının bunları da bilmesi lâzım.