Açıkçası tebessüm etmekten kendimi alamadım. Şöyle ki: Evime doğru giderken bir sokak dönüşündeki çöp konteynırının etrafında 3 ihtiyar amca sohbet ediyorlardı. Bir öğrenci servisi yanlarında durdu. Genç çocuk dışarı doğru uzanıp amcalara çerez ikram etti. Aralarından birisi reddetti başta, ‘Sağol evlâdım’ dedi, ama ısrara dayanamayarak aldı ikramı, diğerleri de teşekkür edip aldı. Servis uzaklaşınca almamakta ısrar eden amcaya tatlı tatlı kızmaya başladı diğer ikisi; “Yahu çocuğun içinden gelmiş neden almak istemedin? Sen yine de al yav, yemesen de bize ver, ama al yani, içinden gelmiş bak...”

Bu konuşmaları o kadar tatlı geldi ki bana, o çocuğun bu arzusu da o kadar içtendi ki tebessüm etmemek elde değildi. 

Tebessüme vesile olan başka hatıralar da canlandı hafızamda. Yolda yürürken selâm verdiğim insanlar meselâ...

İlk başta, karşıdan gelirken asık bir suratla kaçamak bir bakış atılıyor. Sonra yaklaşana kadar gözler yerde ve 2 adım kala tekrar bir kaçamak bakış... Tam o anda, ikinci kaçamak bakışta “Selâmun aleyküm” diyorum ve tablo 180 derece değişiyor. Önce, gülümsemeye çalan bir şaşkınlık ifadesi ve ardından uzun bir “Ve aleyküm selâââm “. Her nedense insan aleykümselâm derken asık suratla söyleyemiyor. Bu güzel birşey, zira gün içinde insanların asık suratlarıyla boğulmaktansa, tebessümleriyle hemhâl oluyorum.

Hatta hızını alamayan bazı teyzeler “Aleykumselââââm kızım Allah senden râzı olsun Allah işini rast getirsin..” duâlarını ederek yürümelerine devam ediyorlar. “Güleryüzle insanlara selâm vermen sadâkadır” hadisi şerifini işitmeseydim bile, sırf bu duâyı almak için yine verirdim bu selâmı diyorum ben de içimden.  

Psikoloji bu olayı bencillik olarak yorumlasa da ben insanlık diyorum, fıtrat diyorum. Zira psikolojide “insanlar mutlu olmak için başkalarına yardım ederler, başkalarının gülümsemesini görüp mutlu olmak için yardımda bulunurlar” diyor. Kısmen katılıyorum, başkalarının mutluluğundan mutlu oluyoruz, ama psikoloji kuramcılarının atladığı bir yer var: “Allah rızası”. Bazen sırf Allah râzı olsun diye yapıyoruz yardımı ve neticeyi de yine O’ndan bekliyoruz. O isterse halklara da kabul ettirir, tebessümle karşılık verdirir. Biz de buna mukabil mutluluk duygusunu tadarız. Şükürler olsun Âlemlerin Rabbine ki, bu güzel duyguları fıtratımıza yerleştirmiş, mutlu olmak için basit sebepler yaratmış. Tabi bunu görebilmek de önemli. Bakış açısı da önemli. Ne demiş asrın âlimi: “Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır”

Mutluluk diyarına selâm kapısından girilir.

Mutlulukla kalın...