Üniversiteli gençler olarak bu manevî havanın üniversitemize de sirayet etmesine bir fiilî duâ nev’inde, şuhur-u selâsenin başında Adana’daki Çukurova Üniversitesinde ders başlattık. Zira Üstad Hazretlerinin dediği gibi, şevkimizin devamında veya kırılmasında mânevî havanın tesiri büyük.

“Nasıl maddî hava fenâ ise, fenâ tesir ediyor. Mânevî hava da bozulsa, herkesin istidadına göre bir sarsıntı verir. Şuhûr-u selâse ve muharremede Âlem-i İslâm manevî havası, umum ehl-i imanın âhiret kazancına ve ticaretine ciddî teveccühleri ve himmetleri ve tenvirleri o havayı safileştiriyor, güzelleştiriyor. Müdhiş ârızalara ve fırtınalara mukabele ediyor. Herkes o sayede ve sayesinde derecesine göre istifade eder.”1

Evet, manevî havanın getirdiği sıkıntının ilâcını ise yine Risale-i Nur eserlerinde buluyoruz:

“Bugünlerde herkes sıkıntıdan şekva ediyor. Âdeta mânevî havanın bozukluğundan, maddî ve umumî bir sıkıntı hastalığını vermiş. Hattâ bana da bir gün sirayet etti. Bizim her derdimize ilâç olan Risale-i Nur ile meşgul olanlarda, o sıkıntı hastalığı ya yok veya pek azdır.”2

Biz de üniversite ortamımızı nurlandırmak ve manevî sıkıntılarımızı izale için, için harekete geçtik. Bizlere teşvikkârane prensipler sunan, fenâfil Üstad olan Zübeyir Gündüzalp Ağabey de üniversite hizmetlerine çok önem vermiş. Genç potansiyelin bulunduğu üniversite ortamlarını boş bırakmamış, sürekli gençlerle ilgilenmiştir. 1950 yılı Kasım ayında Ankara Üniversitesi’ nde verdiği konferans gece yarısına kadar sürmüş ve büyük yankı uyandırmıştır. 

Üstadımız Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri üniversite hizmetlerini çokça takdir etmiştir. Zira biliyoruz ki “Üstad’ın hizmetine koşan ve Nur hizmeti için yanına gelenler, bilhâssa mektebli gençlerdendi.”3 

Bu mektepli gençleri Üstadımız şu ifadelerle takdir etmiş:

“Ruh u canımızla sizin Ankara gibi yerde harika bir tarzda hizmet-i Nuriyenizi tebrik ediyoruz. Hakikaten ümidimizin fevkinde ehl-i maarif ve mektepliler kısmında çok ehemmiyetli bir intibaha vesile oldunuz. Bir senede Ankara gibi bir yerde bu hizmetiniz on senede ancak yapılacak. Az bir zamanda bu vazife-i imaniyeyi yaptığınıza kanaat edip kuvve-i mâneviyeniz ehemmiyetsiz hâdiselerle kırılmasın. Belki daha şiddetli çalışmanıza vesile olsun.”4

“Ankara’da, üniversiteli talebeler ve muhterem hamiyetperver zâtlar, Risâle-i Nur mecmualarını matbaalarda tâb’ ile her tarafa neşrine, bilhassa yeni harfle istifadeye muntazır kitlenin ellerine ulaşmasına çalıştılar. Risâle-i Nur’un küllî neşriyatını gençliğin, mekteplilerin deruhte etmeleri, bu hususta büyük fedâkârlık göstermeleri ise, bu millet ve vatan için büyük bir saadet oldu. Çünkü, hiçbir şahsî menfaat talep etmeden ve yalnız rızâ-i İlâhî için hareket etmeleri, onların bu asîl milletin hakîki evlâtları olduğunu gösterdi..”5

Yine bir takdir ifadesi olarak Emirdağ Lâhikası’nda “13 yaşındaki Hatice”nin yazdığı Asâ-yı Musa nüshasından bahsederek;

“Buradaki mekteb görmüş hanımlarda bir şevk uyandıracak“ diyor Üstadımız.

İşte biz de mekteb gören hanımlar olarak şevke geldik, geç de olsa üniversitemizde Risale-i Nur dersleri başlattık. Şimdilik çeşitli fakültelerden gelen 10’un üzerinde katılımla dört haftadır yaptığımız dersler, her Pazartesi öğle arası R-2 mescidinde devam edecek inşaallah. 

Amacımız o ki; üniversitede okuyan kardeşlerimiz için şevke medâr olalım, Risale-i Nur hizmetlerini okullarımıza götürerek manevî havanın tebdiline vesile olalım, ve en önemlisi rızâ-i İlahîye mazhar olalım... 

Dipnotlar:

1- Kastamonu Lâhikasi - s. 77.
2- Kastamonu - s. 360.
3- Tarihçe-i Hayat - s. 932.
4- Emirdağ - 2 - s. 578.
5- Tarihçe-i Hayat - s. 1037.