“Medâr-ı necât ve halâs, yalnız ihlâstır. İhlâsı, kazanmak çok mühimdir. Bir zerre ihlâslı amel, batmanlar hâlis olmayana müreccahtır.”diyerek sırr-ı ihlâsı kazanmak için enaniyeti terk etmek ile, nefsin hazlarından teberi etmek lazım geldiğini ve bu düsturları yerine getiren Risale-i Nur şakirdlerinde ihlâs sırrının tezahür ettiğini haber vermektedir. Öyle ki Risale-i Nur’un hakiki şakirdlerinin hizmet-i imaniyeyi her şeyin fevkinde görmeleri cihetiyle kendilerine kutbiyet verilse dahi ihlâs için hizmetkarlığı tercih edeceklerini vurgulamaktadır. (Kastamonu Lahikası)

Bedîüzzaman hazretlerinin kendisinin de, ihlâs-ı tâmmeye sahip olduğunu; Risale-i Nur davasındaki sadakatinden, gösterdiği sebat ve metanetinden anlıyoruz. Zira O, din düşmanlarının o kadar şiddetli zulüm ve istibdadları, o kadar hücum ve tazyikatlarına rağmen ve bunlarla beraber pek çok maddî yokluklar içinde bulunmasına rağmen, bir an bile dâvâsından vazgeçmemiş ve küçük bir tereddüd dahi göstermemiştir.(Sözler, Konferans) 

Hem kendisinin Kur’ân’dan aldığı ders ile yaptığı irşad ve tebliğ vezaifinde ihlâs sırrına mazhar olduğunun bir delili de şu ifadeleridir:

“Nefsini ıslah edemeyen, başkasını ıslah edemez, Öyle ise nefsimden başlarım.”

“Yazdığım hakaik-ı imaniyeyi doğrudan doğruya nefsime hitap etmişim. Herkesi davet etmiyorum; belki ruhları muhtaç ve kalpleri yaralı olanlar, o edviye-i Kur’âniyeyi arayıp buluyorlar.”

Ayrıca Üstad Bediüzzaman ihlâs sırrının inkişaf olmasına vesile olan bir basamağın, müminler arasındaki uhuvvet bağı olduğuna da nazar-ı dikkati celb eder. Buna misal olarak Barla Lahikası’ndaki şu bölümü burada nakledebiliriz:

“Kardeşlerimizden İslâmköy’lü Hâfız Ali Efendi, kendine rakib olacak diğer bir kardeşimiz hakkında gösterdiği hiss-i uhuvveti çok kıymetdar gördüğüm için size beyan ediyorum:

O zât yanıma geldi; ötekinin hattı, kendisinin hattından iyi olduğunu söyledim. O daha çok hizmet eder, dedim. Baktım ki; Hâfız Ali kemal-i samimiyet ve ihlâs ile, onun tefevvuku ile iftihar etti, telezzüz eyledi. Hem üstadının nazar-ı muhabbetini celbettiği için memnun oldu. Onun kalbine dikkat ettim; gösteriş değil, samimî olduğunu hissettim. Cenab-ı Allah’a şükrettim ki, kardeşlerim içinde bu âlî hissi taşıyanlar var. İnşâallah bu his büyük hizmet görecek. Elhamdülillah yavaş yavaş o his bu civarımızdaki kardeşlere sirayet ediyor.”

Son olarak Ceylan Çalışkan ağabey’in Nur derslerinden tespit ettiği notlardan ihlâsın ehemmiyetini anlamamızı sağlayan şu ifadelerini burada nakledelim:

* Risale-i Nur’un yolu sırr-ı ihlâstır, kulluktur. Bu hakikatleri başta iç dünyamızı mamur etmek için kullanacağız. İçimizdeki putları kırmak için kullanacağız.

* Bütün peygamberlerin, evliyaların ve kutubların yolu, ihlâs yoludur.

* İhlâsa mâ’ni olan önemli bir şey yok! İhlâsa mâ’ni olan, önemsiz şeylerdir: Lüzumsuz, kederli, hodfurûşane, sakîl, riyakârane bazı hissiyat-ı süfliyedir. 

*İhlâs, kelimelerin ruh-u mânevîsidir. İhlâs olmadığı zaman kelimeler, eğitim mermisi gibi, hedefi bulsa da te’sir etmez.