Anarşiyi bitirmeyi müdahalelerine sebep sayan cuntanın, 12 Eylül Sürecinde sağ, sol ve Hizbullah/İran formatlarında başlattığı ve geliştirdiği terördeki kayıpların bilançosunu kaynaklardan okuyanlar da, terörün ANAP’taki gibi AKP’de de bir iktidar olduğunu göreceklerdir. Terörsüz Türkiye’yi ilk seslendirdiklerinde, milletin menfaatine azıcık ümitlenmiştik. Bu yoldaki kılavuzların Marksistler olduğunu; sağcılara ve dindarları kapsamadığını okuyunca da endişemizi yazdık. Maalesef 12 Eylül’ün muhafızları veya demokrasi karşıtları inatlarından vazgeçmiyorlar: Demokrasimize ve millî varlığımıza ihanet etmiş tüm terör örgütlerini (ASALA, PKK, DEAŞ ve diğer Marksist terör örgütleri) uzlaşma masasına Cumhur İttifakı adına  davet eden hükümet; sağdaki yapıları ve cemaatleri yok sayıyor. 

2004 yılında Nurcularla ve Süleymancılarla mücadele edeceğini taahhüt altına alan bu hükümet değil mi?

Beraberce yola çıktıkları ve çocuklarını servetleriyle teslim ettikleri Gülen Hareketini de buraya çağırmıyor. Bugün için birlikte hareket ettikleri Marksist Kemalistler, AKP’yi zayıf gördükleri yerde; onların kararlarıyla mahkum etmeyecekler mi? 12 Eylül sürecinin 28 Şubat etabı ortada… AKP’nin idarecilerinin kahir ekseriyeti düne kadar Gülenle beraberlerdi. Şayet barış veya demokrasi için mutabakat olacaksa; süreç içinde ötekileştirilen ve zararlı gösterilen tüm cemaatlerin bu masaya davet edilmesi gerekmez mi?

Bediüzzaman’ın ezberlenmesi gereken cümlesi; siyasette lafız, bazen mananın zıddıdır. Terörsüz Türkiye’yi istemek 12 Eylül’ün ruhuna aykırı olduğu kadar, demokrasiden ürken AKP’nin icraatlarına da aykırıdır. Soros’un Açık Toplum Enstitüsü ve Avrupa Yeşillerinin organize ettikleri vakıflar kanalıyla Marksist Kürtleri teşkilâtlandıranların başında TESEV gelmiyor muydu?

İsterseniz bu meseleyi, sırra kadem basmış Nimet Çubukçu Hanımefendiye  sorarsınız. Meclis tutanaklarındaki ikrar/itiraflarını tekrar etsinler.

Önemli bir mesele daha kaldı. Terörsüz Türkiye’yi AB ile savaşarak devredışı bırakan,

Ülkeyi bu defa ekonomi cihetiyle IMF yerine Londra’ya bağlayan,

Arap Dünyasındaki üç küsur milyon masumun Neoconlarca katledilmesine gözyuman,

AB’nin para birimi Euro ile mücadele ile Türk Lirasını perişan eden,

Barzanistan’ın başına belâ yüzbinlerce Marksist teröristi topraklarımız üzerinden Suriye’ye taşıyan,

Libya’nın parçalanması için Neoconlara bavullar dolusu dolar gönderen,

Millî Devlet çizgisinden ayrılarak ülkenin kaynaklarını küresel ortaklarına kelepirce veren,

Ve ekonomimizin her kalemine, son elli senenin en acıklı halini yaşatan AKP’nin, neden Terörsüz Türkiye derdi olsun ki…

Kılavuzu karga olanın vay haline… Ne kışı, ne yazı; ne yokuşu, ne düzü; ne feryadı ve ne de sazı olmaz… Matemlerden kurtulmaz… 

İşte 12 Eylül ihtilâli…

İşte ihtilâlin partileri olan ANAP ile AKP…

İşte ateşi bir nebze dinmemiş enflasyon ve de terör…

Ümitsizlik inancımıza terstir. AKP’nin hep yanlış yapacağına inanmak i’tikaden yanlıştır… Mademki tevbe kapısı guruba kadar açık kalacakmış… Tövbekâr olup demokrasiye, millete ve millî menfaatlere dönerler diye –beyanlarından duyunca-ümitleniyoruz. Gelgör ki mutabakat masasının ayakları eksik… Sağcılar yok… Dinî cemaatler yok… Tesettür mağdurları yok… Kürtler yok… Ermeniler yok. (PKK Kürtleri temsil etmediği gibi, ASALA da Ermenileri temsil edemez.) Allah’ın lütfu olarak niteledikleri hareket yok… Barışa maya olacak demokratlar yok… Bu kadar yoklukla demokrasi ve barış mutabakatını nasıl sağlayacaklar ki… Cumhur İttifakı Terörsüz Türkiye’yi içtenlikte isteseydi; önce  12 Eylül’ün mağdurlarını masaya çağıracaktı… Ve en son da Gülen meselesini vuzuha kavuşturacaktı…