Hayatında, yenilikleri görmek, farklı manzaraları seyretmek ve değişik iklimleri yaşamak için servetlerini harcayanlara bu gezginliğin sebebini sorarsanız, mutlaka size yeniliğin ve değişimin büyüsünden bahsedeceklerdir. Her insanın bu gariplikleri ve değişimleri uzak diyarlarda arama imkânı var mı? Bazen yeniliğin veya değişimin merkezinde çadırını kurduğu halde olan biteni görememek bir başka gariplik değil mi? Halbuki yaşadıklarımızı bir başkası kaydetse ve bir başka diyardaki insanlara seyrettirse, kaçırdığı birçok şeyi oradakiler yakalayacaktır.

Daracık kutucuklardan kurtulup şehrin dışına bugünlerde çıkabilenler, mevsimin en muhteşem sahneleri ile karşılaşıyorlar. Muhayyilelerinin sayamayacağı milyonlarca renk cümbüşü karşısında yalnızca seyre dalanlar, bu sahnenin ihtişamını tamamlayan gazellerin yerlerde çıkardıkları musıkîyle sermest olduklarında, nasıl bir değişimin kollarında olduklarını bilemeyebilirler.

İnsan genellikle bahara âşıktır... Ona göre tazeliği hissettiren herşeye... Çiçeklere, tomurcuklanan dallara ve sümbüllere... Bu sevginin de kaynağı yenilik değil mi? Uzun süre berzahî haşirleri yaşamış toprak ve toprağın kucağındaki herşey, bir yenilik ahengiyle yürüyor baharda... Günlerin kısaldığı, güneşin sarardığı ve tabiatın renk kesildiği baharları hiç diğer baharlarla karşılaştırdınız mı? Değişim ise değişim... Ve yenilik ise yenilik...

Gün batımını kim sevmez ki... Seyahat edenler, güneşin bazı yerlerdeki gurubunu birbirlerine tavsiye ederler... O manzarayı yakalamak için birçok zahmet ve masrafa girmişleri duyarsınız çevrenizde... Bu, değişim ve yenilik duygusunu ele verir...

Meşhur İslâm araştırmacısı Anne Marie Schimmel´in son sözleri kulaklarda yankılanır: “Ben çok merak ediyorum. Rabbimin yanında benim için neler hazırladığının heyecanı içinde o tarafa gidiyorum.“

Mısır azizliğine giden yolun Züleyha’nın zindanından geçtiğini bilen Yusuf, zindanı saraya çevirmişti. Yara ve bere içindeki Yakup’taki sevinç ve teslimiyeti görenler, oturup kendi yaralarına ağlamışlardır. 

Belki de değişimi ve yeniliği, hayatlarının her karesinde, bir sinema salonunda heyecanlı bir filmi seyreder gibi yaşamaya yönelmek gerekiyormuş. Burada esas olan nokta; içinde oturduğumuz salonun, gücü ve kudreti herşeye yeten, bize annenin yavrusuna olan yakınlığından daha şefkatli olduğundan adım adım bizi takip eden ve hayatımızı ihata eden bütün senaryoları önceden takdir eden “Birine“ inanmak. O’nu tanıyan, O’na güvenen, sıkıştığında O’nu çağıran, arkasını O’na dayayıp bütün ihtiyaçlarını O’ndan isteyen insanların dünyasında hüzün ve keder de çok tatlı olmalı... O ulvî halde, gözünden akacak bir damla yaşın elmastan daha kıymetli olmadığını kim söyleyebilir ki...

Yenilik ve değişim düşüncesini dünyalarına doğruca oturtabilenler, ayrılığın kederini çok hafif hissederler. İnsan daima sevdikleriyle beraber ve sevdiği manzaralarla yaşamak istiyor. Fakat yeniliği doğru anlayanlar, önden gidenleri takip ettiklerini ve firakın geçici olduğunu bilirler. Onlara yetişmek üzere dünyanın sür’atli dönüşünü, gece-gündüzün birbirini kovalayışını ve mevsimlerin koşuşturmalarıyla sevdiklerine yakınlaşmasının sevinci içinde izlerler.

Farkındaysanız, birileri üzülmemizi, kederlenmemizi, kesretle boğuşarak perişan olmamızı istiyorlar. Bugün için, şu fanî dünyadan nefis ve Şeytan’ın yardımıyla elde ettikleri güçlerini de bu istikamette kullanıyorlar. Allah’a savaş açmışların tuzaklarından kurtulmanın bir mevsimi de bu sonbahar olmalı... Kur’ân’ın binlerce âyetlerinden süzülerek billurlaşıp ab-ı hayata dönüşen “Onuncu Söz“ü ve şu mevsimin tedai ettirdiği iç içe mevsimlerin mahiyetini bize şefkatle ders veren 26. Lem’a’yı içercesine okuyanlar, hem değişim ve yeniliği yakaladıklarını ve hem de keder ve hüzün diyarından, sevinç ve sürur coğrafyasına, farkına varmadan uçtuklarını bizzat yaşayacaklar... Denemeye var mısınız?