Tembellik ve Ümitsizlik

Bediüzzaman’ın en farklı yanlarından birisi, ümit ile faaliyeti kucaklaştırmış olmasıdır. Bediüzzaman Said Nursî, İslâmiyet’in ve Kur’ân’ın istikbalde söz sahibi olmaya hakkı bulunduğunu ve dünyanın bunu bir ortak payda olarak kabul etmeye doğru gittiğini bundan bir asır önce, herkesin ümitsizlik girdabında boğulduğu günlerde görmüş ve bunu, “İstikbal yalnız ve yalnız İslâmiyet’in olacak!” 1 Sözleriyle müjdelemiş, sebeplerini de açıklamıştır.

Ancak bunun için, Müslüman’a vazgeçilmez görevler düşmektedir.

Bediüzzaman’a göre tembellik bir zindandır ve Müslümanlar asla atalete ve tembelliğe düşmemelidirler. Çünkü sürekli bir faaliyet ve hareket olan hayatın fıtratı ve yaratılış tarzı tembelliğe asla izin vermez. Hayat sırf bir faaliyet ve hareketten ibarettir. Bu faaliyetin ve hareketin bineği ise, şevk ve dinamizmdir. Müslüman’ın himmeti şevke binip hayat meydanına çıktığı vakit, önce karşısına en şiddetli düşmanı olan ümitsizlik çıkar. Ümitsizlik korkunç bir düşmandır ve Müslüman’ın belini kırar. Oysa Cenab-ı Allah Kur’ân’da, “Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz!” 2 buyurmaktadır. Ümitsizlik düşmanına karşı Allah’ın rahmetine itimat, en keskin kılıcımız olmalı ve asla yeise kapılmamalıyız!

Üstünlük Meyli

Müslüman’ın hakka hizmetinin önünü kesen bir diğer hastalığın da “üstünlük meyli” olduğunu beyan eden Üstad Said Nursî, bu meylin haksız yere çirkin bir çekişmeyi netice verdiğini, himmetin ve gayretin başına vurup atından düşürttüğünü kaydeder. Oysa Kur’ân’ın emrine göre Müslüman “Allah için” 3 yaşamalıdır. Allah için yaşayan kimselerde, birbirine karşı üstünlük meyline yer yoktur. 4

Acelecilik ve Sabırsızlık

Bediüzzaman’a göre bizi atalet zindanına düşüren bir diğer sebep de, acelecilik ve sabırsızlıktır. Sabır, zincirleme sebepler olarak nitelenebilen basamaklardır. Basamaklar tek tek çıkılmalı; atlanmamalıdır. Hırs mahrum olmaya sebeptir. Sabır ise her sıkıntının ve zorluğun anahtarıdır. İbadet, itaat ve hayırlı işler üzerindeki sabır, kişiyi mahbubiyet makamına kadar yükseltir. Yani zorluklarda hizmetini terk etmeyen, çalışmasını ihmal etmeyen ve sabreden Müslüman, “Allah sabredenleri sever.” 5 ve “Sabredin ve sabırda yarışın” 6 âyetlerinin işaretiyle başarılı olmaya ve Allah’ın rızasına en yakın konumda bulunmaktadır.

Havalecilik

Bediüzzaman’a göre, bundan sonra Müslüman’ın karşısına gaddar bir düşman daha çıkar; Müslüman’ın himmetini ve gayretini kırar. Bu düşman, tefvizden başkası değildir. Yani işi başkasına bırakmak, havalecilik! Bunun temelinde ise, acizlik ve kendine güvensizlik vardır. Oysa Cenab-ı Allah, “Siz hidayette oldukça, dalâlette olanlar size zarar veremez!” 7  buyurmaktadır.

Asrın bütün vahametini bizzat görmesine ve yaşamasına rağmen, istikbale ait ümidini asla kaybetmeyen Üstad Hazretleri, “Acele ettim, kışta geldim. Sizler Cennet-âsâ bir baharda geleceksiniz.” 8 diyerek, geleceğin bahar çiçekleriyle bezenmiş olduğunu müjdeler.

Yalnız bunun için, yukarıda bir bölümünü özetlemeye çalıştığımız çalışma ve hizmet prensiplerinin ihmal edilmemesini de önemle ister.

Dipnotlar:

1- Hutbe-i Şâmiye, s. 18. 

2- Zümer Sûresi, 39/53. 

3- Bakara Sûresi, 2/156. 

4- Münâzarât, s. 85. 

5- Âl-i İmrân, 3/146. 

6- Âl-i İmrân, 3/200. 

7- Mâide Sûresi, 5/105. 

8- Münâzarât, s. 55.