Diyarbakır şefkat kahramanlarıyla birlikteydik geçtiğimiz hafta sonu. Notlarımı gazeteye yetiştirebilmek için uçakta dönüş yolunda yazıyorum bu satırları.
Hayalimden tanıştığım bütün Diyarbakır şefkat kahramanlarının resimleri teker teker geçiyor yazarken.
Gençler, hanımlar, çocuklarla birlikte yaptığımız derslerle dolu dolu geçti zamanımız. Bu aziz coğrafyanın Risale-i Nur tarihinde cevval talebeleriyle önemli bir yeri var. Bir iman inkılâbı olan Risale-i Nur’un Anadolu’da kökleşmesinde fedakârane hizmetleri beyler ailecek hanımları ve çocuklarıyla gerçekleştirmişler. İman hizmeti içinde yıllarını vermiş ablalarımızın tebessümle hatırlayarak anlattıkları hatıralarında bu fedakârlıkların izlerini ibretle müşahede etmek mümkündü.
KÜRTÇE ÇEVİRİLİ İMAN DERSLERİ
Kızları ve torunlarıyla şimdilerde derslere iştirak eden eli öpülesi ablalarımız hizmetlerle ilgili hatıralarını anlatırken bizi kimi zaman güldürdü, kimi zaman da ibretle tefekkür ettirdi. İhtilâl dönemlerinin en karanlık yıllarında korkusuzca yapılan iman hizmetlerine ait levhalar bizler için ‘’hüsn-ü misal’’ teşkil etti.
Şimdilerde o bayrağı gençler teslim almış yaşatıyor.
Sözgelimi terör saldırılarının en yoğun yaşandığı bir beldede hanımların Risale-i Nur derslerini aksatmadan gerçekleştirdiğini anlatıyor kardeşler. Halkın çoğunluğunu Kürt kardeşlerimizin oluşturduğu beldede Türkçeyi bilemeyen hanımlara Risaleleri önce Türkçe okuyup sonra Kürtçeye çevirerek ders yapan genç kardeşimizin yaptığı çalışmaları takdir ve tebrikle dinliyoruz.
ÇOCUK DERSLERİ
Çocuklarla yaptığımız derste hepsinin gözlerinde ve sözlerinde pırıl pırıl parlayan zeka kıvılcımları istikbalde gelecek Nur Talebelerinin çok daha güzel hizmetlere imza atacağına olan inancımızı tazeliyor. Kendilerini topluluk içinde rahatlıkla ifade edebiliyorlar. Kelime hazineleri çok zengin. Risale-i Nur’un diline aşinalar. Ders sonrası anneleriyle tanıştırıyorlar beni. Hafta sonlarını onların eğitimine ayırarak fedakârane çalışan genç kardeşlerimizi yürekten tebrik ediyoruz.
HÜLÂSA
Yaşadığımız coğrafyada Risale-i Nur’un dili bir Kur’ân okulu olarak bizleri yetiştiriyor, kelime hazinemizi zenginleştiriyor. ‘’Arapça vacip, Kürtçe caiz, Türkçe lâzım” diyen Bediüzzaman Said Nursî’nin uğruna ömrünü vakfettiği kitapları ortak bir dil olarak bu coğrafyanın bütün insanlarını birleştiriyor.
Aramızda ebedî bir gönül bağı oluşturuyor.