Çevre il ve ilçelerden gelen kardeşlerimiz, değerli ablalarımızla kucaklaştık. Hanımlar Kültür Merkezi’nin açılışına duâlarımız ve seminerlerimizle iştirak ettik. Genç kardeşlerimizin hazırladığı şiir ve skeçlerle keyifli bir açılış gerçekleştirdik.  Duâmız Kültür Merkezimizin iman ve Kur’ân hizmetinde sadece Ege Bölgesinde değil, bütün dünyada hizmetlere, fütuhatlara vesile olması. 

Bediüzzaman Hazretlerinin kaleme aldığı Hanımlar Rehberi isimli eserin akabinde “İzmir, Manisa ve havalisindeki evlâdlarınız ve âhiret hemşireleriniz…”  isimleriyle yer alan mektup bölge Nur Talebesi hanımlarının Risale-i Nur’un neşrinin ilk günlerinden itibaren hizmette ileri olduğunun delillerinden olsa gerek.
Tire’de, Ödemiş’te şefkat kahramanlarıyla dersler yaptık. Risale-i Nur’dan kadın ve aile ile ilgili bölümleri müzakere ederken, vazifemizin ehemmiyetini bir kez daha idrak ettik. Kendimizin ve başkalarının imanını yenilemek, kuvvetlendirmek için birbirimizin ellerini sımsıkı tutup, ihlâsla Nurlarla meşgul olmanın günümüzün cazibedar fitnesinde ne kadar önemli olduğunu anlattık. 
Bediüzzaman Hazretlerinin “Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, îmânım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, îmânımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de, ayağım ona çarpmış; ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler, dar görüşler!” ifadesini yüreğimizden tasdik ederek “iman hizmetinde neler yapıyoruz, yapabiliriz?” sorusunun muhasebesini gerçekleştirdik. Şevklendik, birbirimizin gayretinden, himmetinden istifade ettik.  
 Zaten Bediüzzaman Hazretlerinin Risale-i Nur Talebeleri için “müfritane irtibat” formülü tavsiyesindeki hikmetlerden biri de bu olsa gerek. Birbiri ile tesanüd içinde samimiyet, ihlâs ve gayrete gelmek, beraberce şevklenmek… 
Tire’nin Ödemiş’in şefkat kahramanları ile birlikte olmak, hizmette istikamet üzere yıllarını vermiş, nice tecrübelerin eleğinden geçmiş değerli ablalarımızın hatıralarını ibretle tefekkür etmek doğrusu ya her şeye değerdi!
Gerçi onların konuşmasına gerek yok, dersteki hal ve tavırları bile hal lisanıyla Risale-i Nur Talebesinin nasıl olması gerektiği konusunda gereken her şeyi anlatıyordu. Risale-i Nur’dan “Lisan-ı hal, lisan-ı kalden üstündür” dersini tam alan hanımlar konuşmasalar bile tebliğ vazifesindeler. 
 Şehzadeler şehri Manisa’da Güzin, Gülnihal, Bahar kardeşlerimizin gayretleri, Nazmiye Keseli Ablamızın şefkatiyle sarıp sarmaladığı nezaketi, hanımefendiliği, hanımlar hizmetinde taviz vermediği disiplini, Hafız Nezahat Ablamızın sükûnet içindeki dirayetle hizmete nezareti, Zeliha kardeşimizin hamarat ve kısa zamanda çok işi toparlayarak ders ortamında akışı sağlaması, Beysun kardeşimizin fedakârane eksik kalan noktaları tamamlama gayreti, Ödemiş’te Nurgül kardeşimizin hanımefendiliği içinde hizmete evlâdıyla koşturması, gençler ve bizler için unutulmaz kareler… İsimlerini hatırlayamadığım kardeşlerimin zerre miktar hizmetlerinin hepsi Allah’ın defterinde kayıtlı!
Hakeza eşleri olan kıymetli ağabeylerimizin her daim üzerlerinde hissedilen destekleri ailede huzurun canlı fotoğrafları hükmünde. 
Hani karşılıklı tahtlarda oturup sohbetler yapmak Cennet nimetlerindendir ya, bu tablolar o hakikatlerin dünyadaki tezahürleri olsa gerek…
Zihnimize, bütün bu resimlerle birlikte İzmir ve havalisini şenlendiren Şen ailesi, Hasan, Nurbanu Şen ve sevimli kedilerinin resmini de ekleyerek İstanbul’a dönerken şevk, neşe,  gayret depolamıştık.
Her şey için teşekkürler ve hizmetleriniz için tebrikler, duâlar!