Fazla otoriter veya tamamen serbest bırakan aile yapıları içinde büyüyen kız çocukları ya stresli, kendine güveni olmayan, sürekli eleştirildiği için kendini değersiz hisseden, dıştan denetimli, iç disiplini kazanamayan tipler olmakta ya da şımarık, uyumsuz, sabırsız, problemlerini çözemeyen ve kibirli ve toplum tarafından dışlanan bireyler olmaktadır.

Daha bunun gibi pek çok yanlış tutum ve davranışların olduğu ortamlarda yetişen kız çocukları maalesef hayata hazır olmadan, çok fazla yükün altına girmekte, yarım ve eksik bir kişilikli anne olmakta ve yetiştirdiği evlâtları da yine eksik kişilikli bireyler olmaktadır.

Nasıl tohumların, çekirdeklerin sağlıklı yetişmesi için bütün şartların en kıvamda olması gerekirse, sağlıklı bireylerin yetişmesi için de aile ortamının, anne babanın sağlıklı olması şarttır.

Sağlıklı kız çocukları ancak demokratik tutumlu ailelerin ortamında yetişen, iç dünyalarına saygı gösterilen, güvenli bir ortamda yetiştirilen çocuklardır. Ailesinde bu güveni hisseden çocuk hayatı daha kolay keşfeder, daha kolay ayakları üstünde durmayı öğrenir ve vicdan mekanizması gelişen bir birey olacaktır.

Allah’ın Rab isminin tecellisine ayna olmuş bir annenin çocuğunun terbiyesi için önce kendi iç dünyasına doğru derinleşmesi gerekir. Çünkü kendi içinde derinleşmeyen annenin, çocuğunun ruh dünyasında da derinleşmesi mümkün değildir.

Kız çocukları, babasından sevgi ve ilgi alarak büyümek istedikleri gibi, hemcinsleri olan annesi ile yakın olmak ve onu model almak ihtiyacı içindedir.

Anne ile kızı arasındaki ruhsal iletişim, kız çocuğunun ileride nasıl biri olacağını belirler. Kendine güveni olan bir anne, vicdanlı bir anne, şefkatini doğru kullanan bir anne çocuğuna da bunları yansıtacak ve onun kişilik gelişimini destekleyecektir.

Bugünün anne ve babalarının en büyük problemi, kendi değerlerini ve doğrularını evlâtlarına aktarmakta büyük sıkıntı çekmesidir. Bu konuda birçok aile sınıfta kalmış durumdadır. Anne ve babaya bakıyorsunuz değerler noktasında yaşayan, hizmet eden, koşturan bir profilde iken evlâdına bakıyorsunuz hiç o iklimlerden nasibini almamış.

Peki onları yetiştirmek için gereken çabayı gösteriyor muyuz?

Evet öncelikli olarak sorunların farkında olmak, sorunları görmezlikten gelmemek en önemli adımdır. Çünkü çözüm üretebilmenin ilk basamağı problemi açıkça ortaya koymaktır. Oysa bugünün anne ve babaları maalesef gidişatı göremiyor veya görmezden geliyor. Zira evlâtlarını hayata hazırlayamıyorlar. Oysa hem polat gibi sağlam iradeli ve kişilikli, hem bir çiçek gibi nazik kız evlâtları yetiştirmek, hem onlara dünyaya ve ahirete dair nizam ve kaideleri öğretmek, onları fıtrat programlarına göre yetiştirmek ailenin en önemli derdi olmalıdır.

Kız çocuklarına değerli bir mücevherat gözüyle bakmak lâzımdır. Kıymetli taşların değerini mücevherattan anlayan bilir. Anlamayanlar bu değerli taşları savurur atar. Kız çocukları da temiz yaratılmış birer mücevherattırlar. Anne ve babalarına korunması için emanet verilmiştir. Anne ve babanın imtihanı işte bundan sonra başlar. Ya emaneti korumak ya da emanete hıyanet etmek.

Evet anne ve babaların çocuk yetiştirmeyi dert edinmesi, gaye edinmesi şarttır. Zira bu derdi edinmeyen ve bu bilinçle çocuk sahibi olmayan aileler çocuklarının anormallikleriyle, problemleriyle dertlenecektir.

Hâsılı, çocuk yetiştirmek hele kız çocuk yetiştirmek çok hassas bir meseledir. Dünyanın yarısı erkeklerden yarısı kadınlardan oluşmaktadır. Lâkin yarısı olan erkekler, annelerin yani kadınların kucağında yetişmektedir. Bu yüzden kız çocuğu eğitimi, geleceğe atılan bir tohum gibi bir nesil yetiştirme projesidir.

Fıtrat ayarlarını bozmadan, yaratılışta Cenâb-ı Hakk’ın kadına yüklediği vazifeleri bilerek kız çocuğu yetiştirmek pek çok problemin çözümü olacaktır. Zira bu yüzyılda Cenâb-ı Hakk’ın kız çocuklarına yüklediği misyon ile anne ve babaların çocukları için öngördüğü misyon farklılaşmış vaziyettedir.

Bu yüzden kız çocuklarını hayata hazırlarken aslî vazifesi olan annelik ve eşlik vazifesine göre yetiştirmek, ileride çıkabilecek pek çok problemin çözümü olacaktır.

Fıtratla çatışan her eğitim başarısızlıkla sonuçlanmaya mahkûmdur.