-Nereye gideceksin?

-Bursa’ya inşallah.

-Ooo Uludağ’a gideceksin demek.

-Belki Uludağ’a çıkabiliriz, ama asıl amaç o değil.

-Nedir peki?

-Bir grup arkadaşla okuma programına gideceğiz.

-Nasıl yani?

-Gideceğiz ve beş gün boyunca kitap okuyacağız.

-Şaka yapıyorsun değil mi?

-Hayır. Gayet ciddîyim.

-Allah Allah… Siz şimdi gideceksiniz Bursalara.

-Evet.

-Bir grup arkadaş.

-Evet.

-Orada kitap okuyacaksınız ve bunun için izin aldın ha?

-Evet.

Bendeki heyecanı gördükçe şaşkınlığı iyice artıyordu. Bir yandan da takdir ediyordu.

-Hayret. İlk defa duyuyorum böyle bir şeyi. Peki ne okuyorsunuz?

-Kur’ân tefsiri. Risale-i Nur Külliyatı’ndan okuyacağız inşallah.

Tebrik etti, şaşkınlığı devam ederken araya başka bir konu girdi. Sonra ayrıldı yanımdan.

Şaşırması normaldi. Okuma alışkanlığının yok denecek kadar az olduğu bir ülkede, kitap okumak için böyle bir programa katılmak, bunun için sınırlı olan izin hakkından kullanmak elbette sıra dışı bir durum. Her neyse biz okuma programına gelelim. Aylar öncesinden hazırlığını yaptığımız bir programdı bu. Gideceklerin listesi hazırlandı. Listede ki kişi sayısı bir azaldı bir arttı derken, yolculuğa az bir zaman kala sayı netleşti. Gerekli izinler alınmıştı. Bir Pazar sabahı, genellikle insanların istirahat zamanı olan bir saatte, iki araçla düştük yollara. İstikamet Bursa idi. Bediüzzaman Hazretlerin “Altı da üstü de evliyadır” dediği nam-ı diğer yeşil Bursa. 6-7 saatlik bir yolculuktan sonra şehir merkezine ulaştık. Programı yapacağımız yer olan Bursa Yeni Asya Derneğini -ilk defa gittiğimiz bir yer olmasına rağmen- çokta zorlanmadan bulduk. Yol yorgunluğu falan demeden başladık okumaya. Okuduk… okuduk… okumaya doyamadık. Başından sonuna kadar dolu dolu bir program yaptık. Çoğumuz Bursa’ya ilk defa gelmiştik. Bunun için günün bazı saatlerinde, Bursa’ya gelip de ziyaret edilmezse olmaz denilen yerlere ziyaretlerimizi gerçekleştirdik. Bursa Ulu Camii’nde birkaç vakit namaz kılmak nasip oldu. Bir sabah namazından sonra Ramazan Ağabeyin rehberliğinde o mübarek mâbedi daha yakından tanıma fırsatını elde ettik. Caminin daha önce göremediğimiz ince detaylarını öğrendikçe şaşkınlığımızı gizleyemedik. Emir Sultan, Aziz Mahmut Hüdayi Hazretleri’nin hocası olan Muhammet Üftade, Molla Fenari (ra) gibi zatları ziyaret ettik. Somuncu Baba ve diğer ziyaret edemediğimiz evliya ve Allah dostlarına Fatihalar gönderdik. Kısa bir zaman önce Kırıkkale’de misafir ettiğimiz Abdulbâki ve Ali Ağabeylerle görüşme imkânımız oldu. Yazılarını okuduğumuz, ama daha önce tanışma fırsatı bulamadığımız Rifat Abi ile tanıştık. Kısacası, bir okuma programına -Allah’ın izni ile- birçok şey sığdırdık. Şevklendik… heyecanlandık… zaman zaman duygulandık. Unutamayacağımız bir, beş gün yaşadık. Hizmet mahallimize daha heyecanlı ve şevklenmiş bir şekilde döndük. Dönerken bir kardeşimiz mutlu ve huzurlu bir ifadeyle “Bundan iyi tatil mi olur?” dedi. Evet, bir Nur Talebesinin tatili de hizmet eksenli olmalı. Tatil demek, yan gelip yatmak değil elbette. Önemli olan, ruhun ve zihnin dinlenmesi. Biz de bu programda bunu fazlasıyla gerçekleştirdiğimize inanıyoruz. Bunları bize yaşatan Münim-i Kerîme sonsuz şükürler olsun.

Bu bağlamda, bizlerden ilgi ve alâkalarını esirgemeyen Bursa Yeni Asya okuyucularına, dernek çalışanlarına, dönüş yolunda bizleri misafir eden İnegöl’lü ‘Muhabbet Fedaileri’ne teşekkürü bir borç biliyoruz. Cenâb-ı Hak gayretinizi arttırsın ve bir İkram-ı İlâhî olan şevkimiz hiç bozulmasın.

Zira, “Hayat bir faaliyettir, şevk ise matiyyesidir” Vesselâm.