Çünkü o sıralar biz gelmeden önce de yoğun bakımdaymış ve tedavisi devam ediyormuş. Sonraları kendisi bize o dönem hakkında şunları söylemişti. ‘’Ben o zaman Allah’a beni tekrar Risale-i Nur hizmetinde istihdam etmesi için ‘Allah’ım bana biraz daha ömür ver de Senin yolunda hizmet edeyim” dediğini hatırlıyorum. 

Ve yaptıklarına bakılırsa duâsı gerçekleşmiştir. Sadeddin Çelik Ağabeyimiz lisan-ı kal’in yanında, lisan-ı haliyle de bizlere örnek olan kahraman bir Nur Talebesiydi. Bu bizim için çok önemliydi. Sadeddin Ağabeyimiz hem söyler hem de söylediğini yaparak bizlere Risale-i Nur hakkında en iyi şekilde örnek olmaya çalışırdı. Bu noktadan da her sabah namazına mutlaka gelmeye çalışırdı. Kardı, kıştı veyahut arabası o kışta evinin önünden çıkamayacak durumdaymış, Sadeddin Ağabey için fark etmezdi. İlerlemiş yaşına ve rahatsızlığına rağmen sabah namazına gelirdi. İki kat merdiveni dinlene dinlene çıkar, çıktıktan sonra yorulur, ama yine de sabah namazını dersanede kılmayı terk etmezdi. Namazı birlikte kılar tesbihatı ve dönerli okumamızı yaptıktan sonra evine giderdi. Bazen de, “torbalarınızın durumu ne?’’ diye sorardı ve bizi sabah namazından sonra çorbacıya götürürdü.

Sadeddin Ağabeyimiz hep bizimle ilgilenmeye çalışırdı. Çünkü Sadeddin Ağabey Risale-i Nur’dan ve Üstadından böyle öğrenmişti. Nurculuğun sadece haftada bir kere umumî derslere gelmek olmadığını, başkalarına da Risale-i Nur hakikatlerini anlatmanın, talebelerle ilgilenmenin şart olduğu kanaatindeydi. Üstadımızın meslek ve meşrebinden ayrılmadan nasıl hareket edeceğimizi biz üniversite talebelerine Üstadımızın hayatından ve Risale-i Nur’daki hakikatleri örnek vererek anlatırdı ve gösterirdi.  

Her okuma programımıza gelir ve bizim başımızda devamlı olarak dururdu. Okuma programlarını bazen Geyve’de “2. Sema”da, genellikle de Bursa’daki vakfımızda yapardık. 

Bir kış okuma programında yine Bursa’daydık ve bizimle gelen ve ilgilenen tek kişi Sadeddin Ağabeyimizdi… Hatta bir seferinde klima bozuktu ve gece soğuk oluyordu ve abdest alırken de su soğuktu. Bu şartlar birleşince bir müddet sonra artık soğuktan eli çatlamaya ve kanamaya başlamıştı. Biz de geceleri alt katta yatmasını teklif etmiştik. Sadeddin Ağabeyde ısrarla bizimle beraber kalmak istemişti, ama sonra şartlar gereği birkaç talebeyle birlikte aşağıdaki odalardan birinde kaldı. 

Sadeddin Ağabeyimizle muhabbet ettiğimizde hayatı hizmetlerle dolu bir şekilde geçtiğini öğrendik. Kendisi, hayatımda iz bırakan ağabeylerden biridir. Çünkü Sadeddin Ağabey fenafil hizmetti. Üstad’ın meslek ve meşrebinden ayrılmayan, sadâkatli, kahraman bir Nur Talebesi Ağabeyimizdi. Hayatı Risale-i Nur hizmetleriyle geçmişti.

Risale-i Nur’da yazıldığı gibi “Her ameliniz yazılmıştır. Her hizmetiniz kaydedilmiştir. Hizmetinizin mükâfatını verecek ve her hayır elinde ve her hayrı yapabilecek bir Zat-ı Zülcelâl, sizi celbedip yer altında muvakkaten durdurur. Sonra huzuruna aldırır. Ne mutlu sizlere ki hizmetinizi ve vazifenizi bitirdiniz. Zahmetiniz bitti, rahata ve rahmete gidiyorsunuz. Hizmet, meşakkat bitti; ücret almaya gidiyorsunuz’’ hakikatine muvafık bir hayat yaşamış ve huzur-u İlâhiye gitmişti.

Sadeddin Ağabey de şimdi ücret almaya gitti tebdil-i mekân yaptı ve sadece günah cihetiyle vefat etti sevap cihetiyle diğer vefat eden Nur Talebeleri gibi kıyamete kadar yaşayacak inşaallah…