Bediüzzaman Hazretleri diyor ki: ”Zamanında nimetlerin şükrünü edâ etmeyenler, daha sonra nimetin şükrünü kaza etsinler.” Ben de geçmişte edâ edemediğim nimetlerin şükrünü şimdi kazaya çalışıyorum.
Bu vesileyle pek yakında Diyarbekir’den Şırnak’ın Cizre ilçesine gönül dostlarımızla kucaklaşmak üzere yola çıktım.
Cizre’nin girişinde beni karşılayan Nihat kardeşimizin rehberliğinde kadim Nur Talebelerinden Servet Beyin işletmesindeki makamına gittik.
Akşam namazından sonra misafirperver, yörenin eşraflarından Servet Bey evinde bizi ağırladı. İkramdan sonra aynı binanın içinde hem misafirhane, hem de Cizre Yeni Asya Kültür Merkezi mütemmimi sayılan geniş bir salonda dostlarla buluştuk.
Evet, aynı dâvânın istikamet kahramanlarıyla bu salonda çevre il ve ilçelerden ve Cizre eşrafından ve öğrencilerden müteşekkil büyük bir meclis-i Nuranî topluluğu ile bir araya gelme imkânımız oldu. Gecenin ilerleyen saatlerine kadar sohbetimiz devâm etti.
Bediüzzaman Hazretleri şöyle der: “Bizim Nurs Köyü’müz ise hem eski talebelerim hem hemşehrilerim biliyorlar ki bizim köyümüz, fevkalâde gösteriş ve cesarette ileri göstermek için temeddühü çok severdiler, güya büyük bir memleketi fetheder gibi kahramanca bir tavır almak istiyordular. Ben hem kendime hem onlara çok hayret ederdim. Şimdi hakikî bir ihtar ile bildim ki: O masum Nurslu insanlar, Nurs karyesi Risale-i Nur’un nuruyla büyük bir iftihar kazanacak; o vilayetin, nahiyenin ismini işitmeyen, Nurs Köyü’nü ehemmiyetli tanıyacak diye bir hiss-i kable’l-vuku ile o nimet-i İlâhiyeye karşı teşekkürlerini temeddüh suretinde göstermiştir.”
Cizre halkı da temeddüh, cesaret ve kahraman tavırlarıyla biliniyor. Cizre, 500 seneden beri ilim ve irfana beşiklik etmiş, Millî Mücadele döneminde büyük başarılar göstererek Fransız’ların Cizre’nin işgali planını bozmuşlar. Fransızlar halkın direnişine karşı geri çekilmişler. Cizre halkının temeddüh ve kahramanlıkları da ecdatlarının yüksek meziyetlerinden ileri geldiği kanaatindeyim.
Gecemiz muhabbet dolu anılarla geçtiği gibi, ertesi gün de, ikindi namazına kadar Abdülâziz kardeşimizin rehberliğinde Mehmet Şerif Bey ile maneviyat insanlarının mekânlarını görme imkânımız oldu.
Hazreti Nuh’un (as) Türbesi, Seyyit Ali Findiki’nin Türbesi, Şeyh Seyda Türbesi, yörenin saff-ı evvel Risale-i Nur şakirtlerinden Seyda Molla Abdülkerim Özervarlı’nın Türbesi, Bediüzzaman’ın 4-5 ay kaldığı Kırmızı Medrese, 1570’te Cizre’de doğmuş meşhur mutasavvıf, Şair Mollâ Ahmet El-Cezeri’nin Türbesi, Mustafa Paşa tarafından yaptırılan Hamidiye Kışlası gibi yerleri ziyaret ettik.
Heyecan dolu anılarla ziyaretimizi bitirdikten sonra, artık Cezire’de ki gönül dostlarımızla vedalaşma zamanı gelmişti. Bir söz var “Misafir nasıl karşılanırsa öyle de uğurlanır.” Bizi muhabbetle karşılayan misafirperverler, aynı muhabbetle bizi uğurladılar. Duygu dolu anılarla Cizre’den ayrıldık….
Bu seyr u seferimde beni yalnız bırakmayan müstakim dâvâ kardeşim Mehmet Şerif Beyi Kızıltepe’ye bıraktık. Biz de karlı bir havada Diyarbekir istikametine doğru yolumuza devam ettik…
Evet yol kar ve buzlu, hava soğuk, amma El-Cezeri halkının gösterdikleri teveccüh ve gönül sevgisi bizi yolda üşütmedi.
“Başka bir gölgenin bulunmadığı kıyamet gününde Allah Teâlâ, yedi insanı, arşının gölgesinde barındıracaktır: Birisi, ….Birbirlerini Allah için sevip buluşmaları da, ayrılmaları da Allah (cc) için olan iki insan.” (Hadis, Ebû Hüreyre (ra))