Hz. İsa’nın (as) havarilerinden birisi ona ihanet etmişti!
Vahiy kâtibi irtidad etti. Ünvanı “mescid kuşu” olup, vakit namazlarını Rasulullah’ın (asm) arkasında kılan Sa’lebe, zengin olması için ısrarla duâ istemişti. İmtihan sırrının gereği duâ eder. Keçi, koyun sürüsü çoğalınca öğle, ikindi namazları gitti. Daha çoğalınca çöle açıldı; akşam, yatsı, sabahlar; daha da çoğalınca Cumalar gitti. Ve nihayet Peygamberimizin (asm) zekât memurunu, “Bunları ben kazandım, ne zekâtı?” diyerek reddeder. 5 bin koyun zekât vermesi gerektiği rivayet edilir!
Uhud Harbi’nde AyneynTepesi’ne, “Senden haber gelmedikçe, başlarımızın etini kuşların gagaladığını da görseniz, düşmanları da mağlûp etsek sakın sakın buradan ayrılmayın!” diye tenbih ettiği 50 Sahabi’den 40’ı ganimet haber gelmeden orayı terk ederler. Komutanları Abdullah bin Cübeyr’i de dinlemezler! Sonuç ma’lûm…
Sahabiler yanılırsa, ağabeyler de yanılabilir, hata edebilir, aldanabilir, aldatılabilir, vs., vs.
Bediüzzaman, bazı ağabeylerin aldanabileceklerine Hücumat-ı Sitte isimli eserinde dikkat çeker zaten:
“Kur’ân-ı Hakîmin tilmizleri ve hadimlerini aldanmamak için yazılmıştır... Ehl-i dünyanın hafiyeleri (ajanları) ve propagandacıları”na dikkat ediniz… (Mektubat, s. 401-402)
Pek, kimin aldanıp-aldanmadığını, kimin yanılıp-yanılmadığını nasıl anlayacağız? Şu ölçüyü kesinlikle uygulamalı:
 “Hiçbir müfsid (bozguncu, fesat), ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan görünür. Yahut bâtılı hak görür. Evet, kimse demez ayranım ekşidir. Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz ticarette geziyor. Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim. Veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyleyse, her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte, size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mihenge vurunuz. Eğer altın çıktıysa kalbde saklayınız. Bakır çıktıysa, çok gıybeti üstüne ve bedduâyı arkasına takınız, bana reddediniz, gönderiniz.” (Münâzarât, s. 119.)
Üstad kendisini mihenge vurduruyorsa, ağalara, beylere, hocalara, efendilere ne oluyor ki, mihenge vurmayalım.
Üstad için mihenk: Kur’ân ve Hadis, yani, Sünnet-i Seniyye’dir.
Ağabeyler ve bizim ise, Kur’ân ve Hadisi, yani, Sünnet-i Seniyye’yi, ölçü ve prensiplerini bize aktaran Risale-i Nur’dur…
Unutmayalım: Yanıltan da imtihanda, yanılan da, biz de imtihandayız. Ve her söz, her fiil, her hareketimizin hesabını vereceğiz.