İşte Mevlüt Polat….
Şivesi, hal ve hareketleri ile tam bir şark asaleti ve metaneti…
Yıllar boyu kendisi ile muhabbetimiz harika idi.
Gür sesi, haşmetli yapısı ile Nurun bir kahramanı idi.
Zannediyorum 1976 yılında Mustafa Polat kardeşimin vefatı ile ilk evlât acısını tatmıştı Mevlüt Ağabey.
Metanetine hayran olmuştum.
Ne zaman görüşsem candan sarılışı ve muhabbeti bize örnek olurdu.
1995 yılında hizmet hatıralarını anlatmasını rica etmiştim.
O da uzun bir hizmet hatıralarını  yazıp göndermiş ve yayınlamıştık.
Bu belgeler ile bir çok Nur fedaisinin hatıralarının kitaplaşması temennisi ile...
İkinci acıyı kızının bir trafik kazasında vefat etmesi ile yaşamıştı.
Yurdun muhtelif illerinde askerlik vazifesini şerefle yaptı.
Astsubaylık döneminde de dâvâsını hayatı ile yaşamıştı.
Uzun emeklilik yıllarında Düzce ve İstanbul da daimî hizmet erlerinden oldu.
Kalp hastalığından yıllar öncesinden ameliyat olmuştu.
Her görüşmemizde duâ talep ederdi.
Bereketli ömrüne dâvâsını eşlik ettirdi. Onun için çok sevildi, çok hürmet gördü.
Vefat haberini, vefat ettiği akşam internetten öğrendim.
İnsan hayatı işte böyledir.
Ne kadar yaşadığımız değil, nasıl yaşadığımız önemlidir.
Cenazesinin Düzce’ye defnedildiğini öğrendim.
Ne güzel…
Ah Mevlüt Abi…
İyi ki ahiret hayatımız var.
Yoksa bu ayrılıklara nasıl tahammül ederdik.
Sen terhis teskereni aldın.
Vazifen bitti. Mekânın cennet olsun. Bütün cemaatimiz ve ailesine taziyetlerimizi iletiriz.