IŞİD sözde “Batı ve Amerikan karşıtlığı” yapıyor; lâkin “kanlı strateji”yle dayattığı vahşi terör, Batılı uluslar arası şirketlerin çıkarına, İsrail’in hesâbına geçiyor. “IŞİD’e karşı koalisyon” paravanında İslâm dünyasına müdahaleyle, yeni işgal ve sömürü alanlarının açılmasına bahaneler üretiliyor.
Neticede, nereden sevk ve idâre edildikleri belli olmayan “cihatçı” örgütler, vahşet ve dehşet katliâmlarla en evvel bulundukları ülkelerin halklarını hedef alıyor. Bütün El Kaide örgütlerinin yaptığı gibi IŞİD de, öncelikle Müslümanları katlediyor. İslâm ülkelerin sanayi tesislerini, havaalanlarını, savaş uçaklarını, tanklarını tahrip ediyor. Bulundukları ülkeleri çökertiyor.
IŞİD’in, İsrail’in çoğu çocuk/kadın/yaşlı iki binden fazla Filistinliyi katlettiği, beş binden fazlasını yaraladığı Ramazan ayındaki son Gazze saldırısına bigâne kalıp, Irak ve Suriye’nin barajlarını, petrol rafinelerini, hava alanlarını, silâh depolarını bombalaması, bunun son tezâhürleri.
Özetle, Bediüzzaman’ın beyânıyla “Deccal gibi bir tek gözü taşıyan bozulmuş ‘ikinci Avrupa” anlamındaki Batı, bir “üst plân” ve “genel strateji”yle İslâm dünyasında hegemonyasını kurma, başta petrol - doğalgaz ve su kaynakları olmak üzere enerji rezervlerini ve hatlarını kontrol altına alma projesini sinsi bir şekilde yürütüyor. Bu maksatla kaos ortamı meydana getiriyor. Batılılarca el konulacak petrol ve enerji bölgelerine saldırıyor; “Büyük Ortadoğu projesi”ne zemin açıyor.
Bölgede Batılı küresel güçlerin İsrail’in güvenliği ve uluslar arası menhus küresel güçlerin egemenliğini tahkim hesâbına, Ortadoğu’da mezhebî ve etnik çatışmalarla, iç savaşlarla, katliamlarla bölge halklarını birbirine düşürme, Müslümanları birbirine kırdırma ifsadı devreye sokuluyor.
Kısacası, işgal, zulüm ve baskıyla iç dinamiklerin oluşturulduğu ortamda uluslar arası dinamiklerin ortaya çıkardığı terör ve fitne örgütlerinden biri olan, liderleri Batı’da eğitilmiş, en son tekniği, propaganda araçlarını kullanan “modern terör örgütü”, Batı’nın “çağdaş maşası” ve “terör taşeronu” olarak İslâm dünyasını çökertme ifsadında istimal ediliyor.
Ancak en garibi, bütün bu fitne ve krizlerin bedelini Türkiye’ye ödetilirken, Ankara, baştan beri sırf “Şam yönetiminin devrilmesi” saplantısıyla “Esad’ı yıkmak” adına “Suriye’deki silâhlı muhalefete destek verme” paravanında El Nusra ve IŞİD gibi örgütlere silâh ve lojistik desteği veriyor.
Hülâsa, Türkiye, Ankara’nın ”bölgesel vizyon”, “komşularla sıfır sorun” söylemleriyle, mevzubahis ifsada alan açan, yanlış, akametli, kısır ve ufuksuz, sözde kalan ütopik politikaların ceremesini çekiyor. Yazık değil mi?