İşte onlardan bazıları:

BETÜL DİKER:
“Bir ayda Külliyat Bitirme Programı varmış” dediklerinde “Hadi canım, bir ayda Külliyat mı bitermiş?” demiştim. Sonra nasip oldu. Kendimi 1. Bayanlar Külliyat Bitirme Programının içinde buldum. Ya nasip! Ayrıca bir ay değil 25 günmüş. Neyse... Sözlere başladık. Hiç bitmeyecekmiş gibi geliyordu ve 3 gün sonra bitirdik ilk kitabımızı. Üç günde Sözleri bitirme görgüsüzlüğüyle (!) mutlu mutlu götürdük kitabımızı ablamıza. İlk sayfanın en gözükülebilecek yerine bastırdık ‘Risâle-i Nur Külliyatı Bitirme Programı’ damgasını. Ha bir de kaç günde bitirildiği filan da yazıldı. 2. kitap Barla Lâhikası’nı Sözler’den sonra bir günde bitirince ayrı bir gaza geldik tabiî... Böyle bitiriyoruz falan diyorum da bitirirken biz de bitiyoruz bazen... Uyku ile verdiğimiz savaşta en büyük yardımcımız nescafenin izleri var Külliyat’ta (!). Yavaş yavaş kapanan gözlerle beraber hızla öne düşen kafa, elden kayarken son anda kurtarılan Risâle... Bu büyük savaşta her ne kadar galip gelsek de abdest gitmiştir öne düşen kafayla birlikte. Birbirimizle sohbet etmeye vakit bulamadığımız bu programda, yemekte edilen gevezelik son derece hoş görünmüştür 20 gün boyunca...
5 günde bir gelen mutfak nöbeti biz ‘Dokuz Okurlar’ın en korkulu rüyasıydı. Okunması gereken 200 sayfa + mutfak nöbeti. Mutfak nöbeti demek; aş demek, bulaşık demek, zamanla yarış demek! Anne aranır. Yapılacak yemeğin tarifi ayrıntılarıyla öğrenilir. Pişme aşamasında anne haberdar edilir. Annenin ‘Evde yapmazsın’ sitemleriyle ve ‘Tuzunu attın mı?’ sorusuyla telefon görüşmesi, ocaktan gelen fokurdama sesinin de katkılarıyla sona erdirilir. İlk defa yapmış ve ‘Elhamdülillah’ becermiş olmanın verdiği, tarifi zor duygularla. Her ne kadar teras da olsa balkon dediğimiz, deniz manzaralı mekâna, manzara görünmeyecek şekilde yere—dersane usûlü—sofra kurulur. Yemek boyu yapılan servisin ve yemek duâsının sonunda o iki kaderdaş kısaca nöbetçi, bulaşıkla haşir neşir olur ve sâire... Tek sosyal aktivitenin içme suyu doldurmak için gittiğimiz, kapının önündeki, çeşmenin yanındaki parkta, 5 litrelik şişenin dolma süresince paslı salıncakta sallanmak olduğu Külliyat Bitirme Programı’nda maşallah canımız hiç sıkılmadı. Alt komşunun apartmanda ağlayan çocuğu ve köye gelen soğandan bile haber veren ilân servisi artık dikkatimizi dağıtmaz oldu. Bazen erken bitirdik ne yapacağımızı şaşırdık, boşluğa düştük (!) bazen de mesaiye kaldık, kül kedisi olduk, valiz odasında ilk defa gördüğümüz böceklerle boğuşarak okuduk! Açık büfenin cazibedarlığı gün geçtikçe azalır sandık, yanıldık, kilo alma yolunda hızlı adımlar attık umursamadan ‘Okuyom ben ya!’ dedik.
Yedik içtik şükürler olsun Rabbime. Okumaktan kendimize vakit ayıramasak da gittikçe nurlanan yüzlerimiz kapattı açığı. ‘Dokuz Okurlar’ dedik kendimize. ‘Dokuz Okurlar’ da yakışırdı hani. Tebdil-i mekân dedik yan koltuğa, tebdil-i hava dedik teras ama nöbet listesinde bile adı balkon olan mekânımıza geçtik, okuduk okuduk... Kim bu Bedrettin? Sorularımıza okudukça bulduk cevabı. Geyve’den haber alıyorduk ara sıra ‘250-300 okuyan varmış’ diye. ‘Onlar nöbetçi olmuyor’larla bulduk teselliyi (!) Biz de okuyorduk 250 sayfa mesaiye kalarak (!) Nihayetinde 20 günde bitirdik (17, 18, 19 da var) Külliyat’ı. Yaptığımız espriler risâle ile ilgili; magazinimiz ağabeylerin hayatı; dilimiz eski Türkçe oldu. Azize, sıddıka, gayyur olduk birbirimizin gözünde...
El Bâkî Hüve’l-Bâkî, Betül Diker / Afyon

RÜMEYSA GÜNDÜZ:
Bu program benim için en başta bir şükür vesilesi oldu. ‘Haza min fadli rabbî’. Her gün 200 sayfayı yetiştirme telâşı içinde bu derece kaynaşmaya nasıl vakit bulduk bilmiyorum. Ama kesinlikle her anlamda en çok istifade ettiğim programdı. Allah herkese nasip etsin. Âmin.
Aciz, kusurlu ve duâya muhtaç kardeşiniz Rümeysa Gündüz / Kırşehir

FATMA NUR ÇÖKREN:
Bismihî subhanehu.
Risâle-i Nur programını biz hanım kardeşler için de düşünüp bir de faaliyete geçirdiğiniz için öncelikle Allah sizden razı olsun. Program ile ilgili düşüncelerim; 20 gün boyunca böyle güzel insanlarla, böyle güzel manzaralı ve serin bir yerde ve tabi ki ‘Risâle-i Nur’la zaman geçirdiğim için çok mutluyum. Allah’a emanet olun.
Aciz, kusurlu, ahiret hemşireniz Fatma Nur Çökren / İzmit

BEYZA NUR EMİŞTEKİN:
Bismihî subhanehu.
Bu güzel programa beni de dâvet ettiğiniz için Allah razı olsun. Beni Ceyda Abla aradığında hemen kabul etmiştim. Ama nasıl bitireceğimizi bilemiyordum. Mekân seçimi süper. Ders program akışı belli zaten; uyu uyan OKU; ye, iç OKU; terasa çık OKU; evde olsaydı 18 günde bitiremezdim külliyatı. Siz ablalardan bu programın devamını bekliyoruz. Burada her yaz programa gelebilirim. En çok özleyeceğim şeyler açık büfe, arkadaşlar ve özellikle Refet Ağabeyin hayatı (!) Her gün 200 sayfa yetiştirmedeki çabalarımı, Risâle-i Nur üstünden yapılan esprileri hepsini çok özleyeceğim.
El Bâkî Hüve’l-Bâkî, pür kusurlu kardeşiniz Beyza Nur Emiştekin / İzmit.
NUREFŞAN ELİBOL:
Senelerdir hep plan yapıp bitiremediğimiz Külliyat 19 günde bitti. Çok mutluyum. Allah bütün emeği geçenlerden razı olsun. Programdan sonra birçok şeyin değişeceğine, etrafımıza (öncelikle kendimize) inşâallah daha faydalı olacağımıza inanıyorum. 20 gün sanki bir gün gibi geçti. Hiç unutamayacağımız 20 gün, yeri geldi okuduk, yeri geldi güldük. Her şey için Allah razı olsun. Hakkınızı helâl edin. Allah Külliyat’ı bitirmeyi herkese nasip etsin. İnşâallah ileriki programlarımızda beraber olmak duâlarıyla.
Aciz, fakir kardaşınız, Nurefşan Elibol / Kırşehir

SÜMEYYE COŞKUN:
Öncelikle Lise Külliyatı Bitirme Programına beni bu yaşta kabul ettiğiniz için Allah razı olsun. (Haşiye: Bu kardeşimiz 7. sınıfı daha yeni bitirmiştir) Kızlarla ilk günden sıkı fıkı olmamız çok iyi oldu. Hiçbir problem olmadı. Zaten problem çıkacak bir ortam da yoktu. Külliyat bitirme programında bulunduğum ve bitirdiğim için çoooooook mutluyum. Seneye olursa haberdar edin bizi.
Sizi çoook seven kardeşiniz Sümeyye Coşkun / Afyon

DÖNDÜ NUR TOKMAK:
Aziz, sıddık kardeşlerim!
Program, bir Külliyat bitirme programında olması gereken şeyleri içeren, fazlasıyla bizleri memnun eden ve her güzel şeyde olduğu gibi çabuk geçen, eğlencesinden okumalara, tesbihattan yemeklere her ânını değerlendirdiğimiz, üç ayların içinde gaflet perdesini kaldırıp tefekkür penceresini araladığımız orijinal bir programdı. İlk duyduğum andan itibaren ‘Orada olmalıyım ben de!’ dediğim, okuma programını arzular bir hâlet-i ruhiye içindeyken aldığım bu haberle tereddütsüz katılmak istediğim programınıza uzun bir gece yolculuğundan sonra ulaştım. Açık büfemiz, terasımız, şahsımıza ait hediye bardaklarımız, tek programımız olan namaz, tesbihat, dersimiz ve 200 sayfalarımız... Bunlar geriye doğru dönüp baktığımızda bizim sembol hâline gelmiş değerlerimiz. Bir ay olarak öğrendiğimiz, Bandırma’ya ulaşmamız itibariyle 25 güne ve programın ilerleyen zamanlarında da 20 güne inen programımız, bize 20 gün değil bir an, bir rüya gibi geldi geçti. İlk olmanın gururunu hep taşıyacağımız, hitama ermesiyle müteessir olduğumuz, katıldığımız programlardan tamamıyla ayrı bir yerde tuttuğumuz, bize miras kalan nur hazinemiz olan Külliyatı bitirdiğimiz biricik programımız. Her haliyle işte böyle güzel, faydalı, eğlenceli geçti. Bu hizmetle hep daim olur inşâallah. Emeği geçen herkese ve özellikle başımızdaki ablalarımıza müteşekkiriz. Allah razı olsun. Bize bunları nasip ettiği için Cenâb-ı Hakk’a şükürler olsun.
El Bâkî Hüve’l-Bâkî, kardeşiniz Döndü Nur Tokmak / Kırşehir.