O dönemde Kur’an harfleriyle yazılan eserler elle çoğaltılarak yayıldı. Bir zaman sonra teksir makinası devreye girdi. Ardından risaleler yeni harflerle de çoğaltılıp yayılmaya başladı. Ve 1956’dan itibaren külliyatın yeni harflerle takım olarak basılması da Üstadın sağlığında gerçekleşti.

Bu süreçte, Tarihçe-i Hayat’ta anlatıldığı üzere, Türkiye’nin birçok yerinde risale ders ve sohbetlerinin yapıldığı Nur dershaneleri açıldı. Hem erkekler, hem hanımlar için.

Bir diğer hizmet alanı da eserlerin İslam âlemi ve Batının önde gelen merkezleri başta olmak üzere dünyaya ulaştırılmasıydı.

Üstadın sağlığında hizmetin merkezi, ikamet ettiği Isparta-Emirdağ havalisiydi. Vefatından kısa bir süre sonra ise, Zübeyir Gündüzalp’in Süleymaniye’deki Kirazlımescit Sokağında bulunan ilk Nur medresesine yerleşmesiyle, ağırlık İstanbul’a kaydı.

Bir taraftan dersleri tanzim, talebe yetiştirme ve medrese hizmetleri, diğer taraftan 1967 Ekim’inde haftalık İttihad gazetesinin çıkmasıyla birlikte başlayan neşriyat faaliyetleri, Gündüzalp’in diğer temayüz etmiş önde gelen talebe ve hizmetkârları da yanına alarak tesis ettiği meşveret mekanizması içinde sistemleştirildi.

Zaten İstanbul’un gerek ülkenin gerçek başkenti olması, gerek âlem-i İslam ve dünya geneli için taşıdığı çok yönlü ve çok boyutlu önem, cihanşümûl Nur hizmetinin merkezinin de burada olması gereğini kaçınılmaz bir şekilde gündeme getiriyordu.

1960’ların başlarından itibaren hizmetlerin seyri buna göre şekillendi. Şahs-ı manevîye ait hizmet müesseseleri İstanbul’da tesis edildi. Genel meşveretler burada yapıldı ve Anadolu ile sıkı bir fikir birliği ve teşrik-i mesai içinde çok önemli hizmetler verildi.

Ancak süreç devam ederken gerek hariçten gelen baskı ve taarruzlar, gerekse bünye içine sokulan fitneler, ciddî sıkıntılar ortaya çıkardı. Hattâ zaman zaman cemaatin büyük emek ve fedakârlıklarla kurup geliştirdiği müesseseler gasp edildi, yetiştirdiği kadrolar şahs-ı manevîden koparılıp başka yerlere savruldu ve kullanıldı.

İstanbul’la Anadolu’nun arasını açmak ve merkezi zayıflatmak için de farklı fitne projeleri devreye sokuldu. İstanbul’daki hizmet birimlerinde çalışan kadrolar kara propaganda ve algı operasyonları ile yıpratılmaya ve onlara duyulan güven sarsılmaya çalışılırken, kaynakların yerel hizmetlere kaydırılmasına yönelik telkinler de etkili oldu.

Sonuçta üst üste gelen sıkıntılar merkezde hatırı sayılır firelere yol açarken, yerinde sebat edip herşeye rağmen hizmette kalanlar, kaynakların alabildiğine daraldığı çok zor şartlarda işi götürmeye çalışıyorlar.

Oysa bu kadroların ufuk ve vizyonunda, hizmetleri her alanda katlayıp daha ileri hedeflere götürme projeleri var. Bunların bir kısmı 20 Mayıs toplantısında temsilcilerimizle paylaşıldı. Ama gerçekleşmeleri için merkezin her bakımdan güçlendirilmesi şart.